Κάγκελα παντού, δέσμιοι όλοι μας!
Συντάκτης: Κώστας Κουτσαυλής, Δευτέρα 23/11/2015 1:30 πμ.
«Οff the record» αλλά πάντα on topic για άλλη μια εβδομάδα. Το θέμα που θα αναλυθεί το ξέρετε. Κι αν δεν το ξέρετε, μπείτε και και διαβάστε, όχι όλα στο πιάτο!
Τον Τζιμάκο τον Πανούση τον θεωρώ λίγο σαν ένα φιλαράκι που κάποτε είχαμε περάσει πολλά μαζί αλλά πλέον, επειδής του έχει φυράνει αρκετά το μυαλό του, στέκομαι να θυμάμαι τα παλιά και τα ωραία μας, χωρίς όμως να σκεφτώ ούτε κατά διάνοια να τον πάρω ένα τηλέφωνο. Όμως μετά τα γεγονότα του Σαββάτου, τον ξανακάλεσα, όχι στο κινητό αλλά στη μνήμη μου... Το πρώτο πράγμα που έκανα με το που είδα τα επεισόδια έξω από τη Λεωφόρο είναι να ανοίξω το youtube και να βάλω στο repeat το ''Κάγκελα παντού''. Το πόση αλήθεια κρύβει αυτό το κομμάτι δεν λέγεται!
Βούλγαροι, Βούλγαροι
Χανούμισες, Βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνά
σώβρακα και φανέλες
Το ρεφρέν όλη η αλήθεια. Θα μου πείς κύριέ μου, όχι για εμάς, τους «υγιείς» φιλάθλους, αλλά για τους άλλους τους τραμπούκους, τους «100-200» που χαλάνε όλη τη σούπα. Κι όμως, ΕΜΕΙΣ χαλάμε τη «σούπα», που δε μιλάμε, δεν τους κλωτσάμε έξω από τα γήπεδα. Γιατί φοβόμαστε... Φοβόμαστε πως κουβαλάνε λοστάρια, όπλα και δεν ξέρω γω τι άλλο και τρέμουμε να τους πούμε ένα «σήκω και φύγε»... Ώπ, υπάρχει και ένα ρητό που θα μας δώσει την απάντηση!
Μόνος γίνεσαι κανένας!
Για πάμε πάλι λίγο όλοι μαζί... Μόνος γίνεσαι κανένας... Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά στη ζωή σας (και ζωή μας, είπαμε δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω), που σταθήκαμε όλοι μαζί για μια αδικία που μας συνέβη; «Κοίτα την πάρτη σου φίλε», «κοίτα εσύ να τη βγάλεις καθαρή και άσε τους άλλους να λούζονται», «έλα μωρέ τώρα ποιά μνημόνια, ποιά πείνα, ποιά Χρυσή Αυγή», «Και τι πάει να πεί ήθελε ο γείτονας βοήθεια, ανάγκη τον έχω; Μου έχει κάνει κανά καλό ποτέ για να βοηθήσω;»
Μήπως αναγνωρίζουμε λίγο τον εαυτό μας μέσα από αυτές τις κοινότυπες φράσεις; Πότε είναι η τελευταία φορά που ζητήσαμε βοήθεια; Πότε είναι η τελευταία φορά που βοηθήσαμε κάποιον που είχε πραγματικά ανάγκη... ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ; Αποξενωθήκαμε κύριοι... Και σαν μαθητές, και σαν γειτονιές, και σαν εργαζόμενοι και σαν φίλαθλοι. Αισθανόμαστε τόσο μα τόσο μόνοι στον κόσμο, ακόμα και αν γνωρίζουμε 5000 άτομα. Νιώθουμε τόσο απροστάτευτοι ατομικά, κάτι που μεταφράζεται και σε συλλογικό επίπεδο. Και μας κερδίζει ο «όχλος» κύριοι... Ο όχλος!
Επειδή κάποιοι που έχουν εισβάλλει στη ζωή σου με το «άστε ντούα» (έτσι θέλω στ' αρβανίτικα) και προχωράνε σαν ένα μπούγιο σε έχουν φρικάρει. Σε έχουν παραγκωνίσει, ακόμα και αν ξέρεις πως είτε ιδεολογικά είτε ηθικά τους έχεις... Τους κατατροπώνεις. Αλλά σε φοβίζει το όπλο, οι μπράβοι, οι δοσοληψίες τους με τη νύχτα κλπ κλπ...
Όλοι αυτοί πάνε μπούγιο αγαπητοί γιατι έχουν καταλάβει πως μόνοι τους δεν θα καταφέρουν το παραμικρό. Συναθροίζονται για να σε τρομάξουν, ποντάροντας στην ψυχολογία της μάζας. Και εσύ στέκεσαι απροστάτευτος και μόνος επειδή κανείς από τους γύρω σου, ούτε καν εσύ ο ίδιος, δεν σκέφτηκες να δράσεις κοινά για να προστατεύσεις τη ζωή σου με βάση το ΣΥΜΦΕΡΟΝ σου...
Προσοχή... Το ΣΥΜΦΕΡΟΝ σου, είναι και ΣΥΜΦΕΡΟΝ όλων μας. Το δικαίωμα στην ελεύθερη βούληση, στην ελεύθερη κυκλοφορία, στην εργασία, στον ελεύθερο χρόνο (μέσα και το γήπεδο) στο έχουνε πάρει αδερφέ... Και συ στέκεσαι μόνος, κολλημένος στα δικά σου ατομικά θέλω... Την επόμενη φορά που θα δεις ένα μάτσο φασίστες να τραμπουκίζουν στους δρόμους, είτε ένα μάτσο οργανωμένων οπαδών να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο εις βάρος σου, εις βάρος της γειτονιάς σου της πόλης σου αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης, θα δειλιάσεις αν είσαι πάλι μόνος.
Τους αλήτες που κάνουν λαμπόγυαλο ένα γήπεδο δεν θα τους διώξει δυστυχώς καμία Πολιτεία, καμία κυβέρνηση, κανένα κράτος. Ακόμα και αν μερικοί από τους παραπάνω φορείς, έχουν στις τάξεις τους κάποιους ανθρώπους οι οποίοι έχουν καλή πρόθεση, δυστυχώς ή ευτυχώς συνεργάζονται άμεσα ή έμμεσα με όσους είναι ηθικοί αυτουργοί στις τρομακτικές εικόνες σαν αυτή του Σαββάτου... Δεν θα λύσουν το οτιδήποτε γιατί είναι και αυτοί με τη σειρά τους συνεργοί του εγκλήματος!
Πάλι καλά που δεν θρηνήσαμε και θύματα στη «Λεωφόρο»... Είμαστε ήδη απασχολημένοι να θρηνούμε το ελληνικό ποδόσφαιρο, μη μας φορτώνετε και ψυχές!
Τον Τζιμάκο τον Πανούση τον θεωρώ λίγο σαν ένα φιλαράκι που κάποτε είχαμε περάσει πολλά μαζί αλλά πλέον, επειδής του έχει φυράνει αρκετά το μυαλό του, στέκομαι να θυμάμαι τα παλιά και τα ωραία μας, χωρίς όμως να σκεφτώ ούτε κατά διάνοια να τον πάρω ένα τηλέφωνο. Όμως μετά τα γεγονότα του Σαββάτου, τον ξανακάλεσα, όχι στο κινητό αλλά στη μνήμη μου... Το πρώτο πράγμα που έκανα με το που είδα τα επεισόδια έξω από τη Λεωφόρο είναι να ανοίξω το youtube και να βάλω στο repeat το ''Κάγκελα παντού''. Το πόση αλήθεια κρύβει αυτό το κομμάτι δεν λέγεται!
Βούλγαροι, Βούλγαροι
Χανούμισες, Βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνά
σώβρακα και φανέλες
Το ρεφρέν όλη η αλήθεια. Θα μου πείς κύριέ μου, όχι για εμάς, τους «υγιείς» φιλάθλους, αλλά για τους άλλους τους τραμπούκους, τους «100-200» που χαλάνε όλη τη σούπα. Κι όμως, ΕΜΕΙΣ χαλάμε τη «σούπα», που δε μιλάμε, δεν τους κλωτσάμε έξω από τα γήπεδα. Γιατί φοβόμαστε... Φοβόμαστε πως κουβαλάνε λοστάρια, όπλα και δεν ξέρω γω τι άλλο και τρέμουμε να τους πούμε ένα «σήκω και φύγε»... Ώπ, υπάρχει και ένα ρητό που θα μας δώσει την απάντηση!
Μόνος γίνεσαι κανένας!
Για πάμε πάλι λίγο όλοι μαζί... Μόνος γίνεσαι κανένας... Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά στη ζωή σας (και ζωή μας, είπαμε δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω), που σταθήκαμε όλοι μαζί για μια αδικία που μας συνέβη; «Κοίτα την πάρτη σου φίλε», «κοίτα εσύ να τη βγάλεις καθαρή και άσε τους άλλους να λούζονται», «έλα μωρέ τώρα ποιά μνημόνια, ποιά πείνα, ποιά Χρυσή Αυγή», «Και τι πάει να πεί ήθελε ο γείτονας βοήθεια, ανάγκη τον έχω; Μου έχει κάνει κανά καλό ποτέ για να βοηθήσω;»
Μήπως αναγνωρίζουμε λίγο τον εαυτό μας μέσα από αυτές τις κοινότυπες φράσεις; Πότε είναι η τελευταία φορά που ζητήσαμε βοήθεια; Πότε είναι η τελευταία φορά που βοηθήσαμε κάποιον που είχε πραγματικά ανάγκη... ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ; Αποξενωθήκαμε κύριοι... Και σαν μαθητές, και σαν γειτονιές, και σαν εργαζόμενοι και σαν φίλαθλοι. Αισθανόμαστε τόσο μα τόσο μόνοι στον κόσμο, ακόμα και αν γνωρίζουμε 5000 άτομα. Νιώθουμε τόσο απροστάτευτοι ατομικά, κάτι που μεταφράζεται και σε συλλογικό επίπεδο. Και μας κερδίζει ο «όχλος» κύριοι... Ο όχλος!
Επειδή κάποιοι που έχουν εισβάλλει στη ζωή σου με το «άστε ντούα» (έτσι θέλω στ' αρβανίτικα) και προχωράνε σαν ένα μπούγιο σε έχουν φρικάρει. Σε έχουν παραγκωνίσει, ακόμα και αν ξέρεις πως είτε ιδεολογικά είτε ηθικά τους έχεις... Τους κατατροπώνεις. Αλλά σε φοβίζει το όπλο, οι μπράβοι, οι δοσοληψίες τους με τη νύχτα κλπ κλπ...
Όλοι αυτοί πάνε μπούγιο αγαπητοί γιατι έχουν καταλάβει πως μόνοι τους δεν θα καταφέρουν το παραμικρό. Συναθροίζονται για να σε τρομάξουν, ποντάροντας στην ψυχολογία της μάζας. Και εσύ στέκεσαι απροστάτευτος και μόνος επειδή κανείς από τους γύρω σου, ούτε καν εσύ ο ίδιος, δεν σκέφτηκες να δράσεις κοινά για να προστατεύσεις τη ζωή σου με βάση το ΣΥΜΦΕΡΟΝ σου...
Προσοχή... Το ΣΥΜΦΕΡΟΝ σου, είναι και ΣΥΜΦΕΡΟΝ όλων μας. Το δικαίωμα στην ελεύθερη βούληση, στην ελεύθερη κυκλοφορία, στην εργασία, στον ελεύθερο χρόνο (μέσα και το γήπεδο) στο έχουνε πάρει αδερφέ... Και συ στέκεσαι μόνος, κολλημένος στα δικά σου ατομικά θέλω... Την επόμενη φορά που θα δεις ένα μάτσο φασίστες να τραμπουκίζουν στους δρόμους, είτε ένα μάτσο οργανωμένων οπαδών να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο εις βάρος σου, εις βάρος της γειτονιάς σου της πόλης σου αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης, θα δειλιάσεις αν είσαι πάλι μόνος.
Τους αλήτες που κάνουν λαμπόγυαλο ένα γήπεδο δεν θα τους διώξει δυστυχώς καμία Πολιτεία, καμία κυβέρνηση, κανένα κράτος. Ακόμα και αν μερικοί από τους παραπάνω φορείς, έχουν στις τάξεις τους κάποιους ανθρώπους οι οποίοι έχουν καλή πρόθεση, δυστυχώς ή ευτυχώς συνεργάζονται άμεσα ή έμμεσα με όσους είναι ηθικοί αυτουργοί στις τρομακτικές εικόνες σαν αυτή του Σαββάτου... Δεν θα λύσουν το οτιδήποτε γιατί είναι και αυτοί με τη σειρά τους συνεργοί του εγκλήματος!
Πάλι καλά που δεν θρηνήσαμε και θύματα στη «Λεωφόρο»... Είμαστε ήδη απασχολημένοι να θρηνούμε το ελληνικό ποδόσφαιρο, μη μας φορτώνετε και ψυχές!