“Spend the holidays with someone u hate”
Ο Κουέντιν Ταραντίνο τάραξε για άλλη μια φορά τα κινηματογραφικά ύδατα με την νέα του ταινία «Τhe hateful eight» και ο Κώστας Σορόπουλος, πιστός ακόλουθος των έργων του εκκεντρικού σκηνοθέτη, μελετά εξονυχιστικά για χατήρι του SportsVoice24 το story και το background της υπόθεσης.
Συντάκτης: Κώστας Σορόπουλος, 13/1/2016, 1:30 μμ
ΟΙ ΜΙΣΗΤΟΙ ΟΚΤΩ
του Quentin Tarantino
20 χρόνια περίπου μετά τον εμφύλιο πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τα πράγματα έχουν σχεδόν ξεκαθαρίσει με την αδιαπραγμάτευτη νίκη των Βορείων «προοδευτικών», κόντρα στις στρατιές των Νοτίων δουλοκτητών που πάσχιζαν μετά μανίας για την διατήρηση του υπάρχοντος «σκηνικού». Το μίσος όμως παραμένει, η συμφιλίωση φαντάζει μακρινή και η ισότητα ανάμεσα στα δικαιώματα μαύρων και λευκών «όνειρο θερινής νυκτός». Σε αυτό το «χωροχρόνο» επιλέγει ο Ταραντίνο να τοποθετήσει τους 9 εκείνους ιδιαίτερους και ρομαντικά διαφορετικούς χαρακτήρες, σαν άλλα «πιόνια» σε μια γλαφυρή σκακιέρα ανατρεπτικής πλοκής αλλά και μακρόσυρτων κλιμακούμενων διαλόγων, όπου και η μικρή λεπτομέρεια πραγματικά μετράει.
ΤΟ STORY
Μια άμαξα προχωρά αργά στους ορεινούς «δρόμους» του Γουαϊόμινγκ. Κατά πόδας την ακολουθεί -με βήμα γοργό – μια χιονοθύελλα. Οι 4 επιβάτες της – ένας Αφροαμερικανός πρώην Ταγματάρχης των Βορείων, ένας κυνηγός κεφαλών με «έφεση» στην κρεμάλα, ένας μελλοντικός, πρώην Νότιος συνωμότης, σερίφης και μια καταζητούμενη, για φόνο, γυναίκα - μαζί με τον οδηγό καταφθάνουν στην απομονωμένη καλύβα της Μίντι, το μόνο σημείο όπου μπορούν να προστατευτούν από τη χιονοθύελλα. Εκεί βρίσκονται ήδη άλλοι 5, ανάμεσα τους και ένας Στρατηγός των Νοτίων. Οι μεταξύ τους σχέσεις αποκαλύπτονται αργά, με κύριο χαρακτηριστικό πως σχεδόν κανένας από αυτούς δεν μοιράζεται την πραγματική αλήθεια για τον ίδιο και τα κίνητρα του…
ΒΟΥΤΩΝΤΑΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
Η σκηνοθετική ιδιοφυία αυτού του ανθρώπου – είτε για εκείνους που τον ακολουθούν πιστά, είτε για εκείνους που τον μισούν φρικτά – είναι αδιαπραγμάτευτη. Οξύς πειραματισμός αναμειγνύεται με την «Ταραντινική πεπατημένη» και από αυτό το εύφλεκτο και ασταθές μείγμα, γεννιέται ένα «νέου τύπου» γουέστερν, που εκτυλίσσεται – έχοντας μια ελαφριά Χιτσκοκική «εσάνς» δανεισμένη από «το Βρόγχο» - μέσα σε ένα δωμάτιο. Η επιλογή του να αναπτύξει την πλοκή μοναχά στο χώρο αυτό, προσδίδει μια θεατρικότητα που είναι άγνωστη στους λάτρεις των «σπαγγέτι» γουέστερν, δίχως βέβαια να αφαιρεί επ΄ουδενί το αίσθημα της αγωνίας εκείνης που μεσολαβεί – με κοντινά στα πρόσωπα των αντιπάλων – μέχρι την τελική έκβαση μιας μονομαχίας στην Άγρια Δύση.
Φαίνεται σαν να «σπαταλά» περίπου μιάμιση ώρα από τον συνολικό χρόνο της ταινίας, όμως σε αυτό το διάστημα, ο «παμπόνηρος» Αμερικανός – που πάντα μηχανορραφεί για λογαριασμό του θεατή – παρουσιάζει σχεδόν μαεστρικά όλους του κύριους χαρακτήρες, δίνοντας έτσι όλα εκείνα τα κομμάτια που χρειάζεται για να λυθεί το παζλ. Και όταν έρχεται η ώρα για το «ξεκαθάρισμα» - με το άγριο και απότομο «πιστολίδι δίχως αύριο» - έχει φροντίσει από τα πριν το πώς θα κλιμακώσει την αγωνία – σαν ένα αόρατο φιτίλι που καίγεται – στο κόκκινο. Πάντα ανήσυχος – στυγνά ερωτευμένος με την τελειομανία – και συνήθως πρωτοπόρος καταφέρνει με τους «8» να διαπεράσει όλη τη προσωπική φιλμογραφία του, δανειζόμενος στοιχεία από την πρώτη (Reservoir Dogs – 1992) έως και την τελευταία του (The Django Unchained – 2012) κάνοντας ένα ριψοκίνδυνο βήμα προς τα μπρος.
Συνοψίζοντας – διότι δεν θέλει και πολύ για να γίνει πορτρέτο του Ταραντίνο και όχι «κριτική» ταινίας εν τέλει – παρά την σχετικά αργή αρχή, η δράση κλιμακώνεται εξαιρετικά. Και μετά το «πέσιμο της καρό σημαίας» - as known as τίτλοι τέλους – φεύγεις με την αίσθηση πως κάθε μικρή λεπτομέρεια που προσωπικά ίσως αγνόησες κατά την διάρκεια της ταινίας, παίζει τελικά στο σύμπαν του Quentin, πάντα τον πρώτο ρόλο για την εξέλιξη της πλοκής. Τα “signature moves” του διανθίζονται με τους πειραματισμούς και απογειώνονται με τον μουσικό μανδύα του «μετρ» της «καουμποϊκής» Ένιο Μορικόνε, πλάθοντας μια περιπέτεια όπου το «I didn’t see that coming» φτάνει συχνά πυκνά στην άκρη των χειλιών μας.
Σκηνοθεσία: Quentin Tarantino
Σενάριο: Quentin Tarantino
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson/ Kurt Russell/ Walton Goggins
IMDB rating: 8,1/10
SPORTSVOICE24 rating: 4,4/5
CATEGORY: Must see!
του Quentin Tarantino
20 χρόνια περίπου μετά τον εμφύλιο πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τα πράγματα έχουν σχεδόν ξεκαθαρίσει με την αδιαπραγμάτευτη νίκη των Βορείων «προοδευτικών», κόντρα στις στρατιές των Νοτίων δουλοκτητών που πάσχιζαν μετά μανίας για την διατήρηση του υπάρχοντος «σκηνικού». Το μίσος όμως παραμένει, η συμφιλίωση φαντάζει μακρινή και η ισότητα ανάμεσα στα δικαιώματα μαύρων και λευκών «όνειρο θερινής νυκτός». Σε αυτό το «χωροχρόνο» επιλέγει ο Ταραντίνο να τοποθετήσει τους 9 εκείνους ιδιαίτερους και ρομαντικά διαφορετικούς χαρακτήρες, σαν άλλα «πιόνια» σε μια γλαφυρή σκακιέρα ανατρεπτικής πλοκής αλλά και μακρόσυρτων κλιμακούμενων διαλόγων, όπου και η μικρή λεπτομέρεια πραγματικά μετράει.
ΤΟ STORY
Μια άμαξα προχωρά αργά στους ορεινούς «δρόμους» του Γουαϊόμινγκ. Κατά πόδας την ακολουθεί -με βήμα γοργό – μια χιονοθύελλα. Οι 4 επιβάτες της – ένας Αφροαμερικανός πρώην Ταγματάρχης των Βορείων, ένας κυνηγός κεφαλών με «έφεση» στην κρεμάλα, ένας μελλοντικός, πρώην Νότιος συνωμότης, σερίφης και μια καταζητούμενη, για φόνο, γυναίκα - μαζί με τον οδηγό καταφθάνουν στην απομονωμένη καλύβα της Μίντι, το μόνο σημείο όπου μπορούν να προστατευτούν από τη χιονοθύελλα. Εκεί βρίσκονται ήδη άλλοι 5, ανάμεσα τους και ένας Στρατηγός των Νοτίων. Οι μεταξύ τους σχέσεις αποκαλύπτονται αργά, με κύριο χαρακτηριστικό πως σχεδόν κανένας από αυτούς δεν μοιράζεται την πραγματική αλήθεια για τον ίδιο και τα κίνητρα του…
ΒΟΥΤΩΝΤΑΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
Η σκηνοθετική ιδιοφυία αυτού του ανθρώπου – είτε για εκείνους που τον ακολουθούν πιστά, είτε για εκείνους που τον μισούν φρικτά – είναι αδιαπραγμάτευτη. Οξύς πειραματισμός αναμειγνύεται με την «Ταραντινική πεπατημένη» και από αυτό το εύφλεκτο και ασταθές μείγμα, γεννιέται ένα «νέου τύπου» γουέστερν, που εκτυλίσσεται – έχοντας μια ελαφριά Χιτσκοκική «εσάνς» δανεισμένη από «το Βρόγχο» - μέσα σε ένα δωμάτιο. Η επιλογή του να αναπτύξει την πλοκή μοναχά στο χώρο αυτό, προσδίδει μια θεατρικότητα που είναι άγνωστη στους λάτρεις των «σπαγγέτι» γουέστερν, δίχως βέβαια να αφαιρεί επ΄ουδενί το αίσθημα της αγωνίας εκείνης που μεσολαβεί – με κοντινά στα πρόσωπα των αντιπάλων – μέχρι την τελική έκβαση μιας μονομαχίας στην Άγρια Δύση.
Φαίνεται σαν να «σπαταλά» περίπου μιάμιση ώρα από τον συνολικό χρόνο της ταινίας, όμως σε αυτό το διάστημα, ο «παμπόνηρος» Αμερικανός – που πάντα μηχανορραφεί για λογαριασμό του θεατή – παρουσιάζει σχεδόν μαεστρικά όλους του κύριους χαρακτήρες, δίνοντας έτσι όλα εκείνα τα κομμάτια που χρειάζεται για να λυθεί το παζλ. Και όταν έρχεται η ώρα για το «ξεκαθάρισμα» - με το άγριο και απότομο «πιστολίδι δίχως αύριο» - έχει φροντίσει από τα πριν το πώς θα κλιμακώσει την αγωνία – σαν ένα αόρατο φιτίλι που καίγεται – στο κόκκινο. Πάντα ανήσυχος – στυγνά ερωτευμένος με την τελειομανία – και συνήθως πρωτοπόρος καταφέρνει με τους «8» να διαπεράσει όλη τη προσωπική φιλμογραφία του, δανειζόμενος στοιχεία από την πρώτη (Reservoir Dogs – 1992) έως και την τελευταία του (The Django Unchained – 2012) κάνοντας ένα ριψοκίνδυνο βήμα προς τα μπρος.
Συνοψίζοντας – διότι δεν θέλει και πολύ για να γίνει πορτρέτο του Ταραντίνο και όχι «κριτική» ταινίας εν τέλει – παρά την σχετικά αργή αρχή, η δράση κλιμακώνεται εξαιρετικά. Και μετά το «πέσιμο της καρό σημαίας» - as known as τίτλοι τέλους – φεύγεις με την αίσθηση πως κάθε μικρή λεπτομέρεια που προσωπικά ίσως αγνόησες κατά την διάρκεια της ταινίας, παίζει τελικά στο σύμπαν του Quentin, πάντα τον πρώτο ρόλο για την εξέλιξη της πλοκής. Τα “signature moves” του διανθίζονται με τους πειραματισμούς και απογειώνονται με τον μουσικό μανδύα του «μετρ» της «καουμποϊκής» Ένιο Μορικόνε, πλάθοντας μια περιπέτεια όπου το «I didn’t see that coming» φτάνει συχνά πυκνά στην άκρη των χειλιών μας.
Σκηνοθεσία: Quentin Tarantino
Σενάριο: Quentin Tarantino
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson/ Kurt Russell/ Walton Goggins
IMDB rating: 8,1/10
SPORTSVOICE24 rating: 4,4/5
CATEGORY: Must see!
“The Hateful Eight” | http://thehatefuleight.com/