Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε!
Ο Δαβίδ Πάλλης γράφει για μια παράδοση που επιβεβαιώθηκε κόντρα στην Άρσεναλ, οδηγώντας στην ήττα-αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τους «16» του Champions League, συνιστώντας ωστόσο στον κόσμο των «ερυθρολεύκων» να μη σταματήσει να ονειρεύεται!
Συντάκτης: Δαβίδ Πάλλης, 11/12/2015, 6:00 μμ
Ήταν από τα ματς που φοβόμουν όσο κανένα πριν τη σέντρα του, κι ας υπήρχε στις τάξεις των «ερυθρόλευκων» η υπέρμετρα αισιόδοξη σκέψη ότι «τη μισή Αρσεναλ θα την περάσουμε κούτσα στραβά». Έχω μάθει από τον Ολυμπιακό φέτος πως όταν είναι με την «πλάτη στο τοίχο» είναι ικανός να τους διαψεύσει όλους. Αντίθετα, οταν είναι φαβορί, κάτι γίνεται και τα κάνει μαντάρα. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε η κακή αυτή παράδοση.
Στα του ματς. Είδαμε έναν Ολυμπιακό για ένα 25λέπτο να πιέζει ψηλά την Άρσεναλ, να κυκλοφορεί ωραία την μπάλα και να φτάνει εύκολα στη περιοχή της αγγλικής ομάδας δίχως όμως την απαραίτητη αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποτελεσμάτικοι από την άλλη, ηταν οι παίκτες της Άρσεναλ που κόντρα στη ροή του αγώνα προηγήθηκαν με ένα τυχερό γκολ στο οποίο φέρει ευθύνη και ο Ρομπέρτο.
Στη συνέχεια, ήταν λογικό να επικρατήσει «παγωμάρα» στις κερκίδες και στον αγωνιστικό χώρο. Παρ' όλα αυτά ο Ολυμπιακός άρχισε δειλά δειλά να πιέζει, μάταια όμως. Σε μια αντεπίθεση της, η Άρσεναλ με τον Κάμπελ «ξεγύμνωσε» την άμυνα του, βρίσκοντας με καθετή τον τραυματία Ζίρου για το 0-2.
Το ματς είχε γίνει ροντέο... Ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Άρσεναλ. Κι όμως ο Ολυμπιακός βρήκε αποθέματα ενέργειας, αύξησε την πίεση του, χάνοντας δύο καλές ευκαιρίες με τους Φορτούνη και Ιντέγιε. Εκεί που όλα έδειχναν ότι το πολυπόθητο γκολ θα έρθει εύκολα ή δύσκολα, σε μια επίθεση των «κανονιέρηδων», η σέντρα του Γουόλκοτ βρήκε το χέρι του Ομάρ εντός περιοχής, με τον Ζιρού να μην αστοχεί από την άσπρη βούλα γράφοντας το 3-0.
Ο Ολυμπιακός μπήκε αρκετά φοβισμένα και αγχώμενα, περισσότερο από όσο πρέπει να μπαίνει σε τέτοιας κρισιμότητας αγώνες. Ο Μάρκο Σίλβα φάνηκε να... θόλωσε για τα καλά στον τομέα του τακτικού στησίματος της ομάδας πριν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όταν στράβωσε το παιχνίδι δεν υπήρξε βοήθεια από τον πάγκο ώστε να αλλάξει η ροή και η τύχη του.
Όμως, η δική του ομάδα κέρδισε σε Λονδίνο, Ζάγκρεμπ και έφτασε τελευταία αγωνιστική να παίζει την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Σίλβα έχει προφανώς δικαίωμα στο λάθος μετά από όλα αυτά, γιατί από τα λάθη μαθαίνεις και ο ίδιος έχει να μάθει πολλά όντας 38 χρονών.
ΥΓ: Μεγάλο «respect» στον κόσμο, ο οποίος σε όλη την διάρκεια του ματς υποστήριζε την ομάδα. Στο τέλος, εκεί που όλα είχαν κριθεί έμεινε μετά τη λήξη του παιχνιδιού να χειροκρότησει την ομάδα για αυτή τη διαδρομή που του χάρισε στα ευρωπαϊκά αστέρια.
ΥΓ 2: Μετά Χριστόν «προφήτες» όλοι γινόμαστε. "Γιατί δεν έπαιξε με τρεις χαφ ο Ολυμπιακός αφού του έκανε και η ήττα με 1-0, ή γιατί δεν έβαλε τον Σαλίνο αντί του ντέφορμε Ομάρ"... Αυτές οι ερωτήσεις παίζουν πολύ μετά τον αγώνα. Εμείς καλά τα λέμε αφού έχουμε δει το έργο. Όμως γι' αυτό ακριβώς το λόγο κάθε ομάδα εμπιστεύεται σε κάποιον να παίρνει τις αποφάσεις και αυτός ξέρει καλύτερα από τον οποιοδήποτε φίλαθλο-οπάδο και δημοσιογράφο.
ΥΓ 3: Το Γιουρόπα Λιγκ είναι μια διοργάνωση που ταιριάζει στις ελληνικές ομάδες. Ο Ολυμπιακός έχει ολα τα φόντα και ικανότητες να πετύχει κάτι πολύ καλό και μην ακούω για υποτίμηση του θεσμού και διάφορες τέτοιες αηδίες. Σάμπως έχουμε κατακτήσει ως Ελλάδα καμιά δεκαριά τρόπαια και το θεωρούμε λίγο;
ΥΓ 4: «Πονάει» στην άμυνα ο Ολυμπιακός, αυτό βγάζει μάτι. Μπορεί στην Ελλάδα να μην το πληρώνει αλλά στην Ευρώπη που υπάρχουν πιο δύσκολες και ικανές ομάδες το ένιωσε στο «πετσί» του. Θέλει έναν παίκτη με ηγετικό χαρακτήρα (στυλ Μέλμπεργκ) για τα μετόπισθεν, ο οποίος πρέπει να είναι και ταχύς.
ΥΓ 5:Το ευρωπαϊκό ταξίδι συνεχίζεται.
Στα του ματς. Είδαμε έναν Ολυμπιακό για ένα 25λέπτο να πιέζει ψηλά την Άρσεναλ, να κυκλοφορεί ωραία την μπάλα και να φτάνει εύκολα στη περιοχή της αγγλικής ομάδας δίχως όμως την απαραίτητη αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποτελεσμάτικοι από την άλλη, ηταν οι παίκτες της Άρσεναλ που κόντρα στη ροή του αγώνα προηγήθηκαν με ένα τυχερό γκολ στο οποίο φέρει ευθύνη και ο Ρομπέρτο.
Στη συνέχεια, ήταν λογικό να επικρατήσει «παγωμάρα» στις κερκίδες και στον αγωνιστικό χώρο. Παρ' όλα αυτά ο Ολυμπιακός άρχισε δειλά δειλά να πιέζει, μάταια όμως. Σε μια αντεπίθεση της, η Άρσεναλ με τον Κάμπελ «ξεγύμνωσε» την άμυνα του, βρίσκοντας με καθετή τον τραυματία Ζίρου για το 0-2.
Το ματς είχε γίνει ροντέο... Ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Άρσεναλ. Κι όμως ο Ολυμπιακός βρήκε αποθέματα ενέργειας, αύξησε την πίεση του, χάνοντας δύο καλές ευκαιρίες με τους Φορτούνη και Ιντέγιε. Εκεί που όλα έδειχναν ότι το πολυπόθητο γκολ θα έρθει εύκολα ή δύσκολα, σε μια επίθεση των «κανονιέρηδων», η σέντρα του Γουόλκοτ βρήκε το χέρι του Ομάρ εντός περιοχής, με τον Ζιρού να μην αστοχεί από την άσπρη βούλα γράφοντας το 3-0.
Ο Ολυμπιακός μπήκε αρκετά φοβισμένα και αγχώμενα, περισσότερο από όσο πρέπει να μπαίνει σε τέτοιας κρισιμότητας αγώνες. Ο Μάρκο Σίλβα φάνηκε να... θόλωσε για τα καλά στον τομέα του τακτικού στησίματος της ομάδας πριν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όταν στράβωσε το παιχνίδι δεν υπήρξε βοήθεια από τον πάγκο ώστε να αλλάξει η ροή και η τύχη του.
Όμως, η δική του ομάδα κέρδισε σε Λονδίνο, Ζάγκρεμπ και έφτασε τελευταία αγωνιστική να παίζει την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Σίλβα έχει προφανώς δικαίωμα στο λάθος μετά από όλα αυτά, γιατί από τα λάθη μαθαίνεις και ο ίδιος έχει να μάθει πολλά όντας 38 χρονών.
ΥΓ: Μεγάλο «respect» στον κόσμο, ο οποίος σε όλη την διάρκεια του ματς υποστήριζε την ομάδα. Στο τέλος, εκεί που όλα είχαν κριθεί έμεινε μετά τη λήξη του παιχνιδιού να χειροκρότησει την ομάδα για αυτή τη διαδρομή που του χάρισε στα ευρωπαϊκά αστέρια.
ΥΓ 2: Μετά Χριστόν «προφήτες» όλοι γινόμαστε. "Γιατί δεν έπαιξε με τρεις χαφ ο Ολυμπιακός αφού του έκανε και η ήττα με 1-0, ή γιατί δεν έβαλε τον Σαλίνο αντί του ντέφορμε Ομάρ"... Αυτές οι ερωτήσεις παίζουν πολύ μετά τον αγώνα. Εμείς καλά τα λέμε αφού έχουμε δει το έργο. Όμως γι' αυτό ακριβώς το λόγο κάθε ομάδα εμπιστεύεται σε κάποιον να παίρνει τις αποφάσεις και αυτός ξέρει καλύτερα από τον οποιοδήποτε φίλαθλο-οπάδο και δημοσιογράφο.
ΥΓ 3: Το Γιουρόπα Λιγκ είναι μια διοργάνωση που ταιριάζει στις ελληνικές ομάδες. Ο Ολυμπιακός έχει ολα τα φόντα και ικανότητες να πετύχει κάτι πολύ καλό και μην ακούω για υποτίμηση του θεσμού και διάφορες τέτοιες αηδίες. Σάμπως έχουμε κατακτήσει ως Ελλάδα καμιά δεκαριά τρόπαια και το θεωρούμε λίγο;
ΥΓ 4: «Πονάει» στην άμυνα ο Ολυμπιακός, αυτό βγάζει μάτι. Μπορεί στην Ελλάδα να μην το πληρώνει αλλά στην Ευρώπη που υπάρχουν πιο δύσκολες και ικανές ομάδες το ένιωσε στο «πετσί» του. Θέλει έναν παίκτη με ηγετικό χαρακτήρα (στυλ Μέλμπεργκ) για τα μετόπισθεν, ο οποίος πρέπει να είναι και ταχύς.
ΥΓ 5:Το ευρωπαϊκό ταξίδι συνεχίζεται.