Είμαι χριστιανός και σας μισώ
Δεν γίνεται να θεωρείσαι χριστιανός και να είσαι ρατσιστής. Ο Θεός, ποτέ δεν κοίταξε χρώμα. Ποτέ δεν κοίταξε ρούχα. Ποτέ δεν κοίταξε θρησκεία. Τους θεωρούσε όλους παιδιά του. Και αν κάποιοι δεν ήθελαν, δεν τους «σκότωνε». Γράφει στο Sportsvoice24, ο Κώστας Τάτσης.
Δεν ξέρω πως φαντάζεστε εσείς τον Θεό. Δεν ξέρω αν πιστεύετε και τι πιστεύετε. Κάθε άποψη σεβαστή. Για μένα ο Θεός είναι αυτός που βλέπω εδώ και 18 χρόνια στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, στην ταινία του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ένας άνθρωπος, μία ιδέα, ένα «πνεύμα». Κάποιος που κάνει πάντα το καλό. Κάποιος που δεν ξεχωρίζει χρώματα, θρησκείες και πρόσωπα. Εδώ στην Ελλάδα, το... έχουμε χάσει εντελώς.
«Ντου» και «ξύλο»
Οι «ενάρετοι» άνθρωποι λοιπόν, οι ευσεβείς πιστοί, τσακώνονται για μια εκκλησία. Στην περιοχή που μένω, έχουμε εκκλησία του «παλαιού». Το παλιό ημερολόγιο, το πιο σωστό. Εμετός. Ήμουν έξι χρόνων και αυτοί, οι «σωστοί», οι «τέλειοι» φώναζαν τα ΜΑΤ και τσακώνονταν μεταξύ τους με καδρόνια, λοστούς και καραμπίνες. Μιλάμε για μεσαιωνικές καταστάσεις. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
Έχουν και τιμολόγια στα κεριά. Το μικρό κερί 50 σεντς. Δηλαδή, αν πάω και ρίξω πέντε ευρώ στο παγκάρι και πάρω δύο κεριά, θα πρέπει να πάρω ρέστα τέσσερα ευρώ. Αλλά φυσικά, δεν παίρνω. Γιατί το χέρι δεν χωράει από την τρύπα. Άκρως φυσιολογικό. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό το πιο σωστό.
Οι γυναίκες μπαίνουν στην εκκλησία με μαντίλια στα κεφάλια. Είτε είναι 5, είτε 25 είτε 95 χρόνων. Γελάει ο πλανήτης. Ως ένδειξη σεβασμού, λέει, προς το Θεό. Μεγαλύτερη χαζομάρα δεν θα μπορούσε να είχε ειπωθεί. Δηλαδή, αν μια γυναίκα μπει χωρίς μαντήλι, ο Θεός θα την γράψει... εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Δάκρυα στα μάτια. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
Αν πάλι δεν νηστέψεις το λάδι δύο εβδομάδες και δεν ξέρει το «πιστεύω» ο παπάς δεν σε αφήνει να κοινωνήσεις. Σου δίνει αγιασμό. Εννοείται πως πρέπει ΠΑΝΤΑ να εξομολογείσαι. Γιατί, όπως μας διδάσκει η Καινή και η Παλαιά διαθήκη, νηστεία είναι να μην τρως και το λάδι. Δηλαδή εγώ, που νηστεύω μόνο Μεγάλη εβδομάδα, ο Θεός θα με προσέχει λιγότερο, απ’ ότι αυτόν με τις 50 μέρες νηστεία. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
Το κακό δεν είναι ότι συμβαίνουν αυτά τα γελοία πράγματα. Το κακό είναι ότι οι άνθρωποι τα ασπάζονται. Διότι ως γνωστόν «ο παπάς ξέρει καλύτερα απ’ όλους». Θέλω να κλάψω. Θέλω να γελάσω. Δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο.
Θέλω κι άλλα, είμαι άπληστος
Οι παπάδες του νέου ημερολογίου τώρα. Άλλοι «ενάρετοι» από κει. Παίρνουν ωραία και καλά το μισθό τους από το κράτος, αλλά θέλουν και «εξτραδάκια», οι ανεγκέφαλοι. Αγιασμός; Εικοσάρικο. Τρισάγιο; Εικοσάρικο. Γάμος ή βάπτιση; Διακόσια... και δεν είμαι καλά! Γάμος και βάπτιση; Τετρακόσια γιατί έτσι είναι η ταρίφα. Και αν θες να ανάψουμε τον πολυέλαιο; Άλλα πενήντα ευρώ. Θα μας πιαστεί το χέρι να πατήσουμε το διακόπτη.
Ας μιλήσουμε και για τα κεριά. Εδώ και δύο χρόνια, ΠΟΤΕ δεν βάζω χρήματα στο παγκάρι. Παίρνω κεριά και τ’ ανάβω. Όλοι με κοιτούν με μίσος και κακία. Γιατί, ως γνωστόν, ο Θεός ήθελε λεφτά για να κάνει θαύματα. Έκοβε και αποδείξεις. Αποτέλεσμα; Βλέπουν πιο κερί άναψα και το σβήνουν! «Αχά! Θα του δείξω εγώ», σκέφτονται οι ενάρετοι και ευσεβείς πιστοί. Άκρως χριστιανική κίνηση, δεν νομίζετε;
Συνεχίζουμε λέγοντας το εξής. Ο παπάς μιας εκκλησίας, εδώ στα... κοντά μας, ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε, έλαβε ένα αξιοσέβαστο ποσό (40.000 ευρώ), από βουλευτή, μετά τις εκλογές του χειμώνα, για να καλυφθούν έξοδα του ναού. Μετά από τρεις ημέρες, στη λειτουργία της Κυριακής, έβγαλε δίσκο, για τα έξοδα της εκκλησίας. «Γουατ δε φακ;», που λένε και στο χωριό μου!
Το κορυφαίο είναι με τις... τιμωρίες. «Αν δεν κάνεις αυτό, ο Θεός θα σε τιμωρήσει». «Αν δεν κάνεις το άλλο, ο Θεός θα σε κάψει». Με συγχωρείτε, αλλά εγώ έμαθα πως ο Θεός, σε όποιον πιστεύει ο καθένας τέλος πάντων, συγχωρεί. Δεν τιμωρεί! Αλλά βέβαια, οι παπάδες έχουν δίκιο. Άλλωστε είναι άνθρωποι του Θεού.
Τελειώνοντας, να πούμε κάτι. Δεν γίνεται να θεωρείσαι χριστιανός και να είσαι ρατσιστής. Ο Θεός, ποτέ δεν κοίταξε χρώμα. Ποτέ δεν κοίταξε ρούχα. Ποτέ δεν κοίταξε θρησκεία. Τους θεωρούσε όλους παιδιά του. Και αν κάποιοι δεν ήθελαν, δεν τους «σκότωνε». Ο καθένας πιστεύει ο,τι θέλει. Όποιος έχει αντίθετη άποψη από μας, δεν είναι ζώο. Άνθρωπος είναι. Ζώα είμαστε εμείς. Αυτοί δηλαδή, οι οποίοι νομίζουν πως είναι καλοί.
Θα πω κάτι τελευταίο και θα κλείσω. Έστω ότι έχουμε έναν τύπο, ο οποίος δεν πατάει στην εκκλησία. Τη σιχάθηκε. Βασικά, σιχάθηκε τους αλήτες που θέλουν να λέγονται παπάδες. Αλλά, του αρέσει να βλέπει χαμογελαστούς ανθρώπους. Δεν είναι ρατσιστής. Θέλει το καλό όλων. Θέλει όλοι να έχουν υγεία.
Τον συγκρίνεις με ένα άτομο το οποίο πάει εκκλησία κάθε μέρα, ανάβει 30 κεριά και βάζει «τάλιρα» στο παγκάρι. Αλλά μόλις βγει από το ναό, βρίζει τους ξένους και τους άστεγους. Ζηλεύει και λέει κακά λόγια για το γείτονα που πήρε νέο αμάξι. Υποκρίνεται και δεν βοηθάει κανέναν.
Αν υπάρχει παράδεισος, ποιος από τους δύο θα πάει;
ΥΓ1: Ο «παπα-Στρατής», ο οποίος πέθανε την ίδια μέρα με το προσφυγόπουλο από τη Συρία, είχε πει: «Δεν κοιτάμε χρώματα, θρησκείες και φυλές. Τους βοηθάμε όλους. Κοιτάμε ανθρώπους». ΜΟΝΟ σε αυτόν, ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
ΥΓ2: Στην εκκλησία με το «παλαιό», οι... πάνω χαίρονται όταν οι αντίζηλοι δεν έχουν νερό. Οι... κάτω με τη σειρά τους, χαίρονται ότι οι αντίπαλοί τους δεν έχουν ρεύμα το χειμώνα και κρυώνουν. Άκρως χριστιανικό, ε; Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
ΥΓ3: Σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά, δυστυχώς, είναι λίγες. Ελάχιστες!
Συντάκτης: Κώστας Τάτσης 06/10/2015, 18:30
Δεν ξέρω πως φαντάζεστε εσείς τον Θεό. Δεν ξέρω αν πιστεύετε και τι πιστεύετε. Κάθε άποψη σεβαστή. Για μένα ο Θεός είναι αυτός που βλέπω εδώ και 18 χρόνια στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, στην ταινία του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ένας άνθρωπος, μία ιδέα, ένα «πνεύμα». Κάποιος που κάνει πάντα το καλό. Κάποιος που δεν ξεχωρίζει χρώματα, θρησκείες και πρόσωπα. Εδώ στην Ελλάδα, το... έχουμε χάσει εντελώς.
«Ντου» και «ξύλο»
Οι «ενάρετοι» άνθρωποι λοιπόν, οι ευσεβείς πιστοί, τσακώνονται για μια εκκλησία. Στην περιοχή που μένω, έχουμε εκκλησία του «παλαιού». Το παλιό ημερολόγιο, το πιο σωστό. Εμετός. Ήμουν έξι χρόνων και αυτοί, οι «σωστοί», οι «τέλειοι» φώναζαν τα ΜΑΤ και τσακώνονταν μεταξύ τους με καδρόνια, λοστούς και καραμπίνες. Μιλάμε για μεσαιωνικές καταστάσεις. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
Έχουν και τιμολόγια στα κεριά. Το μικρό κερί 50 σεντς. Δηλαδή, αν πάω και ρίξω πέντε ευρώ στο παγκάρι και πάρω δύο κεριά, θα πρέπει να πάρω ρέστα τέσσερα ευρώ. Αλλά φυσικά, δεν παίρνω. Γιατί το χέρι δεν χωράει από την τρύπα. Άκρως φυσιολογικό. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό το πιο σωστό.
Οι γυναίκες μπαίνουν στην εκκλησία με μαντίλια στα κεφάλια. Είτε είναι 5, είτε 25 είτε 95 χρόνων. Γελάει ο πλανήτης. Ως ένδειξη σεβασμού, λέει, προς το Θεό. Μεγαλύτερη χαζομάρα δεν θα μπορούσε να είχε ειπωθεί. Δηλαδή, αν μια γυναίκα μπει χωρίς μαντήλι, ο Θεός θα την γράψει... εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Δάκρυα στα μάτια. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
Αν πάλι δεν νηστέψεις το λάδι δύο εβδομάδες και δεν ξέρει το «πιστεύω» ο παπάς δεν σε αφήνει να κοινωνήσεις. Σου δίνει αγιασμό. Εννοείται πως πρέπει ΠΑΝΤΑ να εξομολογείσαι. Γιατί, όπως μας διδάσκει η Καινή και η Παλαιά διαθήκη, νηστεία είναι να μην τρως και το λάδι. Δηλαδή εγώ, που νηστεύω μόνο Μεγάλη εβδομάδα, ο Θεός θα με προσέχει λιγότερο, απ’ ότι αυτόν με τις 50 μέρες νηστεία. Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
Το κακό δεν είναι ότι συμβαίνουν αυτά τα γελοία πράγματα. Το κακό είναι ότι οι άνθρωποι τα ασπάζονται. Διότι ως γνωστόν «ο παπάς ξέρει καλύτερα απ’ όλους». Θέλω να κλάψω. Θέλω να γελάσω. Δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο.
Θέλω κι άλλα, είμαι άπληστος
Οι παπάδες του νέου ημερολογίου τώρα. Άλλοι «ενάρετοι» από κει. Παίρνουν ωραία και καλά το μισθό τους από το κράτος, αλλά θέλουν και «εξτραδάκια», οι ανεγκέφαλοι. Αγιασμός; Εικοσάρικο. Τρισάγιο; Εικοσάρικο. Γάμος ή βάπτιση; Διακόσια... και δεν είμαι καλά! Γάμος και βάπτιση; Τετρακόσια γιατί έτσι είναι η ταρίφα. Και αν θες να ανάψουμε τον πολυέλαιο; Άλλα πενήντα ευρώ. Θα μας πιαστεί το χέρι να πατήσουμε το διακόπτη.
Ας μιλήσουμε και για τα κεριά. Εδώ και δύο χρόνια, ΠΟΤΕ δεν βάζω χρήματα στο παγκάρι. Παίρνω κεριά και τ’ ανάβω. Όλοι με κοιτούν με μίσος και κακία. Γιατί, ως γνωστόν, ο Θεός ήθελε λεφτά για να κάνει θαύματα. Έκοβε και αποδείξεις. Αποτέλεσμα; Βλέπουν πιο κερί άναψα και το σβήνουν! «Αχά! Θα του δείξω εγώ», σκέφτονται οι ενάρετοι και ευσεβείς πιστοί. Άκρως χριστιανική κίνηση, δεν νομίζετε;
Συνεχίζουμε λέγοντας το εξής. Ο παπάς μιας εκκλησίας, εδώ στα... κοντά μας, ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε, έλαβε ένα αξιοσέβαστο ποσό (40.000 ευρώ), από βουλευτή, μετά τις εκλογές του χειμώνα, για να καλυφθούν έξοδα του ναού. Μετά από τρεις ημέρες, στη λειτουργία της Κυριακής, έβγαλε δίσκο, για τα έξοδα της εκκλησίας. «Γουατ δε φακ;», που λένε και στο χωριό μου!
Το κορυφαίο είναι με τις... τιμωρίες. «Αν δεν κάνεις αυτό, ο Θεός θα σε τιμωρήσει». «Αν δεν κάνεις το άλλο, ο Θεός θα σε κάψει». Με συγχωρείτε, αλλά εγώ έμαθα πως ο Θεός, σε όποιον πιστεύει ο καθένας τέλος πάντων, συγχωρεί. Δεν τιμωρεί! Αλλά βέβαια, οι παπάδες έχουν δίκιο. Άλλωστε είναι άνθρωποι του Θεού.
Τελειώνοντας, να πούμε κάτι. Δεν γίνεται να θεωρείσαι χριστιανός και να είσαι ρατσιστής. Ο Θεός, ποτέ δεν κοίταξε χρώμα. Ποτέ δεν κοίταξε ρούχα. Ποτέ δεν κοίταξε θρησκεία. Τους θεωρούσε όλους παιδιά του. Και αν κάποιοι δεν ήθελαν, δεν τους «σκότωνε». Ο καθένας πιστεύει ο,τι θέλει. Όποιος έχει αντίθετη άποψη από μας, δεν είναι ζώο. Άνθρωπος είναι. Ζώα είμαστε εμείς. Αυτοί δηλαδή, οι οποίοι νομίζουν πως είναι καλοί.
Θα πω κάτι τελευταίο και θα κλείσω. Έστω ότι έχουμε έναν τύπο, ο οποίος δεν πατάει στην εκκλησία. Τη σιχάθηκε. Βασικά, σιχάθηκε τους αλήτες που θέλουν να λέγονται παπάδες. Αλλά, του αρέσει να βλέπει χαμογελαστούς ανθρώπους. Δεν είναι ρατσιστής. Θέλει το καλό όλων. Θέλει όλοι να έχουν υγεία.
Τον συγκρίνεις με ένα άτομο το οποίο πάει εκκλησία κάθε μέρα, ανάβει 30 κεριά και βάζει «τάλιρα» στο παγκάρι. Αλλά μόλις βγει από το ναό, βρίζει τους ξένους και τους άστεγους. Ζηλεύει και λέει κακά λόγια για το γείτονα που πήρε νέο αμάξι. Υποκρίνεται και δεν βοηθάει κανέναν.
Αν υπάρχει παράδεισος, ποιος από τους δύο θα πάει;
ΥΓ1: Ο «παπα-Στρατής», ο οποίος πέθανε την ίδια μέρα με το προσφυγόπουλο από τη Συρία, είχε πει: «Δεν κοιτάμε χρώματα, θρησκείες και φυλές. Τους βοηθάμε όλους. Κοιτάμε ανθρώπους». ΜΟΝΟ σε αυτόν, ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
ΥΓ2: Στην εκκλησία με το «παλαιό», οι... πάνω χαίρονται όταν οι αντίζηλοι δεν έχουν νερό. Οι... κάτω με τη σειρά τους, χαίρονται ότι οι αντίπαλοί τους δεν έχουν ρεύμα το χειμώνα και κρυώνουν. Άκρως χριστιανικό, ε; Αλλά ρε παιδιά, το παλαιό, το πιο σωστό.
ΥΓ3: Σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά, δυστυχώς, είναι λίγες. Ελάχιστες!
Συντάκτης: Κώστας Τάτσης 06/10/2015, 18:30