Είναι σπουδαίο πράγμα ο εθελοντισμός
Κάθε χρόνο λέω πως θα τα παρατήσω. Κάθε χρόνο όμως, παίρνω όλο και περισσότερη αγάπη. Όλο και περισσότερα συναισθήματα. Και αυτά είναι που μένουν. Γι’ αυτό, ο,τι κι αν λέω, δεν θα τα παρατήσω ποτέ. Γράφει στο Sportsvoice24, ο Κώστας Τάτσης.
Τελείωσε λοιπόν και ο φετινός Κλασικός Μαραθώνιος. Ένα ακόμη δρώμενο με την εθελοντική «στολή» μου, έφτασε στο τέλος του. Ήταν υπέροχα και δε σας κρύβω, πως θα το κάνω και του χρόνου! Μπορεί αν υπάρχουν γκρίνιες και... φωνές, όμως δεν με νοιάζει.
Αξίζει;
Δεν είναι όμως πάντα έτσι. Κάθε χρόνο, λέω πως θα τα παρατήσω. «Θα κάθομαι να ακούω τις βρισιές από τον καθένα, ενώ έρχομαι να βοηθήσω;», σκέφτομαι. Διότι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι εθελοντές -και όχι μόνο- ακούνε... πολλά. Και πριν την έναρξη κάποιου δρώμενου. Και κατά τη διάρκεια αυτού. Αλλά και στο τέλος του. Οπότε, αξίζει να πηγαίνεις κάπου να βοηθήσεις εθελοντικά και να σε βρίζουν συνεχώς; Αξίζει να μην παίρνεις ούτε δεκάρα τσακιστή για να φας οκτώ ώρες ορθοστασίας; Ναι, αξίζει και με το παραπάνω!
Γιατί;
Παρά τις ύβρεις, κάθε χρόνο παίρνω... σπίτι μου όλο και περισσότερη αγάπη. Όλο και περισσότερα συναισθήματα. Και αυτά είναι που μένουν. Η κούραση των εθελοντών είναι απερίγραπτη. Ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά προβλήματα, όπως όλος ο κόσμος. Κι όμως, στηρίζουν ανιδιοτελώς την προσπάθεια που γίνεται κάθε χρόνο. Όταν έρχεται ένας Άγγλος, ένας Γερμανός, ένας Ιάπωνας, ένας Έλληνας και σου λένε «είσαι εκπληκτικός, ευχαριστούμε για τη στήριξη», τι θα κάνεις; Θα κρατήσεις τις φωνές και τις εντάσεις ή το χαμόγελο και τη... δικαίωση;
Στο τέλος, ο,τι κι αν νομίζουν μερικοί, το μόνο που εισπράττουν οι εθελοντές είναι αγάπη. Είναι χαμόγελα. Είναι συναισθήματα. Γι’ αυτό και είναι ήρωες της σύγχρονης ιστορίας του κόσμου. Γι’ αυτό είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με όλη τη σημασία της λέξης.
Είναι σπουδαίο και διαφορετικό να είσαι εθελοντής. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Γι’ αυτό, ο,τι κι αν λέω, δεν θα τα παρατήσω ποτέ.
ΥΓ1: Συγχαρητήρια σε όλους τους αθλητές που έτρεξαν στον Μαραθώνιο. Θέλει «κότσια» για να το κάνεις.
ΥΓ2: Ευχαριστώ την ομάδα των Εθελούσιων Εθελοντών. Ξέρουν αυτοί!
ΥΓ3: Ευχαριστώ από καρδιάς τη Λίλα και τον Πέτρο, από το 18ο βανάκι διαχείρισης ρουχισμού Μαραθωνίου. Χωρίς ομαδάρχη(!), οι δύο εθελοντές και ο... οδηγός του βαν, κάναμε μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια. Χωρίς διενέξεις, φωνές, ή άγχος. Χαλαρά, όμορφα και αποτελεσματικά!
Συντάκτης: Κώστας Τάτσης 09/11/2015, 12:45
Τελείωσε λοιπόν και ο φετινός Κλασικός Μαραθώνιος. Ένα ακόμη δρώμενο με την εθελοντική «στολή» μου, έφτασε στο τέλος του. Ήταν υπέροχα και δε σας κρύβω, πως θα το κάνω και του χρόνου! Μπορεί αν υπάρχουν γκρίνιες και... φωνές, όμως δεν με νοιάζει.
Αξίζει;
Δεν είναι όμως πάντα έτσι. Κάθε χρόνο, λέω πως θα τα παρατήσω. «Θα κάθομαι να ακούω τις βρισιές από τον καθένα, ενώ έρχομαι να βοηθήσω;», σκέφτομαι. Διότι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι εθελοντές -και όχι μόνο- ακούνε... πολλά. Και πριν την έναρξη κάποιου δρώμενου. Και κατά τη διάρκεια αυτού. Αλλά και στο τέλος του. Οπότε, αξίζει να πηγαίνεις κάπου να βοηθήσεις εθελοντικά και να σε βρίζουν συνεχώς; Αξίζει να μην παίρνεις ούτε δεκάρα τσακιστή για να φας οκτώ ώρες ορθοστασίας; Ναι, αξίζει και με το παραπάνω!
Γιατί;
Παρά τις ύβρεις, κάθε χρόνο παίρνω... σπίτι μου όλο και περισσότερη αγάπη. Όλο και περισσότερα συναισθήματα. Και αυτά είναι που μένουν. Η κούραση των εθελοντών είναι απερίγραπτη. Ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά προβλήματα, όπως όλος ο κόσμος. Κι όμως, στηρίζουν ανιδιοτελώς την προσπάθεια που γίνεται κάθε χρόνο. Όταν έρχεται ένας Άγγλος, ένας Γερμανός, ένας Ιάπωνας, ένας Έλληνας και σου λένε «είσαι εκπληκτικός, ευχαριστούμε για τη στήριξη», τι θα κάνεις; Θα κρατήσεις τις φωνές και τις εντάσεις ή το χαμόγελο και τη... δικαίωση;
Στο τέλος, ο,τι κι αν νομίζουν μερικοί, το μόνο που εισπράττουν οι εθελοντές είναι αγάπη. Είναι χαμόγελα. Είναι συναισθήματα. Γι’ αυτό και είναι ήρωες της σύγχρονης ιστορίας του κόσμου. Γι’ αυτό είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με όλη τη σημασία της λέξης.
Είναι σπουδαίο και διαφορετικό να είσαι εθελοντής. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Γι’ αυτό, ο,τι κι αν λέω, δεν θα τα παρατήσω ποτέ.
ΥΓ1: Συγχαρητήρια σε όλους τους αθλητές που έτρεξαν στον Μαραθώνιο. Θέλει «κότσια» για να το κάνεις.
ΥΓ2: Ευχαριστώ την ομάδα των Εθελούσιων Εθελοντών. Ξέρουν αυτοί!
ΥΓ3: Ευχαριστώ από καρδιάς τη Λίλα και τον Πέτρο, από το 18ο βανάκι διαχείρισης ρουχισμού Μαραθωνίου. Χωρίς ομαδάρχη(!), οι δύο εθελοντές και ο... οδηγός του βαν, κάναμε μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια. Χωρίς διενέξεις, φωνές, ή άγχος. Χαλαρά, όμορφα και αποτελεσματικά!
Συντάκτης: Κώστας Τάτσης 09/11/2015, 12:45