Κι αυτό(ν) με σίριαλ και ανατροπή το(ν) πήρε!
Ο τρόπος της επανασύνδεσης Ολυμπιακού - Παπανικολάου δεν είναι καθόλου διαφορετικός από το πώς οι «ερυθρόλευκοι» έχουν πάρει ορισμένα μεγάλα παιχνίδια. Με σίριαλ, με ανατροπή, με αγωνία, με μάχη. Κυρίως, με τον δικό τους τρόπο. Γράφει ο Μπάμπης Λάμπρου.
Συντάκτης: Μπάμπης Λάμπρου, 19/01/2016, 20:07
Η επιστροφή του Κώστα Παπανικολάου στον Ολυμπιακό πήρε πια και επίσημη μορφή. Η Μπαρτσελόνα, παρά τα πολλά που θα είχε να κερδίσει αν ισοφάριζε την πρόταση των Πειραιωτών, σεβάστηκε την επιθυμία του παίκτη και τον άφησε να επιστρέψει όχι στη Βαρκελώνη, αλλά στο μεγάλο λιμάνι της Ελλάδας. Απέδειξε το πόσο σπουδαίος οργανισμός είναι, δεν μπήκε σε διαδικασία να σκεφτεί αν θα ισχυροποιούσε έναν εκ των αντιπάλων της στο Top 16 και θεώρησε ότι είναι προς το συμφέρον της να κάνει πίσω.
Το τι έπραξαν οι Καταλανοί είναι δικό τους θέμα. Το ζήτημα είναι τι έκαναν παίκτης και Ολυμπιακός. Ο τρόπος της επανασύνδεσής τους δεν είναι καθόλου διαφορετικός από το πώς οι «ερυθρόλευκοι» έχουν πάρει ορισμένα μεγάλα παιχνίδια. Με σίριαλ, με ανατροπή, με αγωνία, με μάχη. Κυρίως, με τον δικό τους τρόπο. Στο παρκέ, για να γίνουν όλα αυτά, παίζει σημαντικό ρόλο ο Βασίλης Σπανούλης. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι ο «Κill Bill» δεν έβαλε το χεράκι του και για την τελική πειθώ του «Παπ»; Είτε άμεσα, με κάποια μεταξύ τους συνομιλία, είτε έμμεσα, με τον 25χρονο φόργουορντ να γνωρίζει ότι δίπλα στον ηγέτη των πρωταθλητών Ελλάδας, μπορεί να «αναστήσει» την καριέρα του.
Μία επιστροφή που, μετά τις αποχωρήσεις των τελευταίων ετών, Ελλήνων (του ίδιου του «Παπ», του Σλούκα, του Περπέρογλου) και ξένων (Χάινς, Ντόρσεϊ), αποτελεί νίκη της όλης νοοτροπίας του μπασκετικού Ολυμπιακού. Ο τέως παίκτης των Νάγκετς δεν δελεάστηκε τόσο από το οικονομικό (στο οποίο υπήρξε υπέρβαση από την πλευρά των «κόκκινων»), όσο από τις συνθήκες που ξέρει ότι θα συναντήσει.
Με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο δεν έχει συνεργαστεί ποτέ σε συλλογικό επίπεδο. Όμως, ξέρει ότι η φιλοσοφία του προπονητή ταιριάζει απόλυτα με το αγωνιστικό του προφίλ. Η επιλογή του ήταν ασφαλής. Θα επιχειρήσει να δώσει μία νέα ώθηση στην καριέρα του, μέσω μιας ομάδας που ναι μεν τρέφεται από παίκτες που βγάζουν ενέργεια, ό,τι δηλαδή χαρακτηρίζει τον Παπανικολάου, αλλά που συνάμα δεν θα τον πιέσει να δείξει άμεσα αυτά που έδειχνε μέχρι το καλοκαίρι του 2013, καθώς διαθέτει λύσεις στη θέση «3».
Πλέον, οι πιθανότητες λένε ότι ο Παπαπέτρου θα καθιερωθεί ως «τεσσάρι». Με τον Πρίντεζη να έχει το γνωστό πρόβλημα στη μέση, τον Αγραβάνη να μην είναι σταθερός και τον Τσαϊρέλη εκτός ροτέισιον, ο Ιωάννης και μπορεί και πρέπει να προσφέρει ως πάουερ φόργουορντ. Έχει και τη δύναμη και τα προσόντα να αντεπεξέλθει. Εξάλλου, όσο κι εκείνος δεν αποκτά σταθερό σουτ από την περιφέρεια, δύσκολα θα κάνει καριέρα στο «3». Αντίθετα, στο «4» μπορεί να παίξει και με πρόσωπο και με πλάτη, ενώ αν παραμένει συγκεντρωμένοςμ θα φέρει αποτελέσματα και στην άμυνα. Σίγουρα πάντως, μπορεί να δώσει περισσότερες λύσεις εκεί σε σχέση με τον «Παπ».
Επιπρόσθετα, ένας καθόλου αμελητέος παράγοντας του όλου στόρι είναι και το «δέσιμο» του κόσμου με την ομάδα. Τέτοιες κινήσεις ισχυροποιούν αυτόν τον δεσμό, καθώς ο μέσος φίλαθλος βλέπει ότι το συγκεκριμένο σύνολο αποτελείται από μπασκετμπολίστες που γουστάρουν να παίζουν, που απολαμβάνουν να ζουν αυτό που έχουν «χτίσει» οι ίδιοι από το 2011. Αρκετοί επιλέγουν να βιώσουν κάτι διαφορετικό -και καλά κάνουν, δικαίωμά τους είναι-, ωστόσο αυτοί που μένουν πίσω, εκείνοι που έρχονται (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Χάκετ) ή όσοι… επιστρέφουν το κάνουν γιατί εκεί, στα αποδυτήρια του ΣΕΦ όντως γίνεται κάτι ωραίο. Κι όπως λέει και το κλισέ, αυτό βγαίνει προς τα έξω. Και ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και συμμετέχει πιο ενεργά. Τόσο απλά…
ΥΓ: Τη Δευτέρα θεωρούσαν πιθανότερο η Μπαρτσελόνα να ενεργοποιήσει τα δικαιώματα του Παπανικολάου. Το καλοκαίρι του 2013 επέμεναν ότι ο Σπανούλης θα επέλεγε την Μπάρτσα. Πληροφορίες; Απλή αλαζονεία; Όπως και να έχει, τα καταλανικά Μέσα μετρούν 0/2 σε σχέση με τους παίκτες που διεκδικούν «μπλαουγκράνα» και «ερυθρόλευκοι».
ΥΓ1: Δεν επιστρέφει στην ομάδα της καρδιάς του. Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς για κανέναν, πέραν του Πρίντεζη. Όμως, γυρίζει στη σιγουριά της οικογένειας. Ίσως αυτό είναι και πιο σημαντικό για το τι έχει καταφέρει να πρεσβεύει πια ο Ολυμπιακός…
Το τι έπραξαν οι Καταλανοί είναι δικό τους θέμα. Το ζήτημα είναι τι έκαναν παίκτης και Ολυμπιακός. Ο τρόπος της επανασύνδεσής τους δεν είναι καθόλου διαφορετικός από το πώς οι «ερυθρόλευκοι» έχουν πάρει ορισμένα μεγάλα παιχνίδια. Με σίριαλ, με ανατροπή, με αγωνία, με μάχη. Κυρίως, με τον δικό τους τρόπο. Στο παρκέ, για να γίνουν όλα αυτά, παίζει σημαντικό ρόλο ο Βασίλης Σπανούλης. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι ο «Κill Bill» δεν έβαλε το χεράκι του και για την τελική πειθώ του «Παπ»; Είτε άμεσα, με κάποια μεταξύ τους συνομιλία, είτε έμμεσα, με τον 25χρονο φόργουορντ να γνωρίζει ότι δίπλα στον ηγέτη των πρωταθλητών Ελλάδας, μπορεί να «αναστήσει» την καριέρα του.
Μία επιστροφή που, μετά τις αποχωρήσεις των τελευταίων ετών, Ελλήνων (του ίδιου του «Παπ», του Σλούκα, του Περπέρογλου) και ξένων (Χάινς, Ντόρσεϊ), αποτελεί νίκη της όλης νοοτροπίας του μπασκετικού Ολυμπιακού. Ο τέως παίκτης των Νάγκετς δεν δελεάστηκε τόσο από το οικονομικό (στο οποίο υπήρξε υπέρβαση από την πλευρά των «κόκκινων»), όσο από τις συνθήκες που ξέρει ότι θα συναντήσει.
Με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο δεν έχει συνεργαστεί ποτέ σε συλλογικό επίπεδο. Όμως, ξέρει ότι η φιλοσοφία του προπονητή ταιριάζει απόλυτα με το αγωνιστικό του προφίλ. Η επιλογή του ήταν ασφαλής. Θα επιχειρήσει να δώσει μία νέα ώθηση στην καριέρα του, μέσω μιας ομάδας που ναι μεν τρέφεται από παίκτες που βγάζουν ενέργεια, ό,τι δηλαδή χαρακτηρίζει τον Παπανικολάου, αλλά που συνάμα δεν θα τον πιέσει να δείξει άμεσα αυτά που έδειχνε μέχρι το καλοκαίρι του 2013, καθώς διαθέτει λύσεις στη θέση «3».
Πλέον, οι πιθανότητες λένε ότι ο Παπαπέτρου θα καθιερωθεί ως «τεσσάρι». Με τον Πρίντεζη να έχει το γνωστό πρόβλημα στη μέση, τον Αγραβάνη να μην είναι σταθερός και τον Τσαϊρέλη εκτός ροτέισιον, ο Ιωάννης και μπορεί και πρέπει να προσφέρει ως πάουερ φόργουορντ. Έχει και τη δύναμη και τα προσόντα να αντεπεξέλθει. Εξάλλου, όσο κι εκείνος δεν αποκτά σταθερό σουτ από την περιφέρεια, δύσκολα θα κάνει καριέρα στο «3». Αντίθετα, στο «4» μπορεί να παίξει και με πρόσωπο και με πλάτη, ενώ αν παραμένει συγκεντρωμένοςμ θα φέρει αποτελέσματα και στην άμυνα. Σίγουρα πάντως, μπορεί να δώσει περισσότερες λύσεις εκεί σε σχέση με τον «Παπ».
Επιπρόσθετα, ένας καθόλου αμελητέος παράγοντας του όλου στόρι είναι και το «δέσιμο» του κόσμου με την ομάδα. Τέτοιες κινήσεις ισχυροποιούν αυτόν τον δεσμό, καθώς ο μέσος φίλαθλος βλέπει ότι το συγκεκριμένο σύνολο αποτελείται από μπασκετμπολίστες που γουστάρουν να παίζουν, που απολαμβάνουν να ζουν αυτό που έχουν «χτίσει» οι ίδιοι από το 2011. Αρκετοί επιλέγουν να βιώσουν κάτι διαφορετικό -και καλά κάνουν, δικαίωμά τους είναι-, ωστόσο αυτοί που μένουν πίσω, εκείνοι που έρχονται (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Χάκετ) ή όσοι… επιστρέφουν το κάνουν γιατί εκεί, στα αποδυτήρια του ΣΕΦ όντως γίνεται κάτι ωραίο. Κι όπως λέει και το κλισέ, αυτό βγαίνει προς τα έξω. Και ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και συμμετέχει πιο ενεργά. Τόσο απλά…
ΥΓ: Τη Δευτέρα θεωρούσαν πιθανότερο η Μπαρτσελόνα να ενεργοποιήσει τα δικαιώματα του Παπανικολάου. Το καλοκαίρι του 2013 επέμεναν ότι ο Σπανούλης θα επέλεγε την Μπάρτσα. Πληροφορίες; Απλή αλαζονεία; Όπως και να έχει, τα καταλανικά Μέσα μετρούν 0/2 σε σχέση με τους παίκτες που διεκδικούν «μπλαουγκράνα» και «ερυθρόλευκοι».
ΥΓ1: Δεν επιστρέφει στην ομάδα της καρδιάς του. Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς για κανέναν, πέραν του Πρίντεζη. Όμως, γυρίζει στη σιγουριά της οικογένειας. Ίσως αυτό είναι και πιο σημαντικό για το τι έχει καταφέρει να πρεσβεύει πια ο Ολυμπιακός…