Ένας άλλος κόσμος... ή μήπως όχι;
...τα βιβλία θα τους ενώσουν κι ας μη μιλούν την ίδια γλώσσα. Οι μοναξιές τους θα τους ενώσουν… Αυτές και ο Θεός Έρωτας! Γράφει η Ανδριάνα Βούτου.
Συντάκτης: Ανδριάνα Βούτου, 30/12/2015, 09:12
«Αυτοί οι ξένοι φταίνε. Αυτοί που μας παίρνουν τις δουλειές. Λέρωσαν τον τόπο. Να φύγουν, να πάνε αλλού. Να φύγουν με κάθε τρόπο». Κι ένας ξένος, ένας τέτοιος σιχαμένος όπως θα τον αποκαλούσες, σώζει τη μονάκριβη σου κόρη από βιασμό. Ο Σύριος και η Ελληνίδα, ο Φάρις και η Δάφνη ξεδιπλώνουν τα όνειρα τους τρέχοντας στο άδειο, παλιό αεροδρόμιο. Ανοίγουν τις καρδιές τους και ερωτεύονται παράφορα. Εκείνος, χάνει από επιλογή το τρένο που φτάνει σε μια καλύτερη πατρίδα. Εκείνη χάνει την ίδια της τη ζωή.
Ο Γιώργος πρωί, μεσημέρι, βράδυ υπνωτίζει τον εαυτό του. Ένα χαπάκι των 50 ml για να μουδιάζει τη σκέψη του. Οι λογαριασμοί, η δουλειά, ο αποτυχημένος γάμος, τα ψέματα για την τέλεια ζωή στους γύρω τριγύρω, ένας βραχνάς, μια θηλιά. Η γυναίκα του κοιμάται μόνη τα βράδια. Κι εκείνος σε έναν άβολο καναπέ όπου ξάφνου… γνωρίζει εκείνη. Δε θα ερωτευτούν με την πρώτη ματιά. Δεν θα ερωτευτούν ούτε καν με τη δεύτερη. Θα ερωτευτούν όμως, κι αυτό είναι που έχει σημασία.
Εκείνη, μια Σουηδέζα, Ελίζ το όνομα της. Δε ξέρει από κρίση, από αυτοκτονίες, από ηρεμιστικά χάπια. Ξέρει από αριθμούς, από ποσοστά. Ο Γιώργος θα της μάθει γιατί σε αυτή τη χώρα πεταγόμαστε το βράδυ από τον ύπνο μας. Ο απολυμένος Οδυσσέας θα της μάθει πως η αυτοκτονία είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Σαν εκείνο το παράνομο που καπνίζουμε στα μπαράκια μαζί με ένα ποτό για συντροφιά.
Πιστεύετε άραγε στις δεύτερες ευκαιρίες; Η Μαρία και ο Σεμπάστιαν βρήκαν τις δικές τους σε ένα σούπερ μάρκετ. Εκείνη, μια τυπική Ελληνίδα νοικοκυρά. Δυστυχισμένη, εγκλωβισμένη και δειλή να ξεφύγει από έναν γάμο, μια ζωή που δεν την κάνει να χαμογελά. Εκείνος, ένας Γερμανός φιλέλληνας που ήρθε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του μετά την συνταξιοδότηση. Τα βιβλία θα τους ενώσουν κι ας μη μιλούν την ίδια γλώσσα. Οι μοναξιές τους θα τους ενώσουν… Αυτές και ο Θεός Έρωτας!
Ο Γιώργος πρωί, μεσημέρι, βράδυ υπνωτίζει τον εαυτό του. Ένα χαπάκι των 50 ml για να μουδιάζει τη σκέψη του. Οι λογαριασμοί, η δουλειά, ο αποτυχημένος γάμος, τα ψέματα για την τέλεια ζωή στους γύρω τριγύρω, ένας βραχνάς, μια θηλιά. Η γυναίκα του κοιμάται μόνη τα βράδια. Κι εκείνος σε έναν άβολο καναπέ όπου ξάφνου… γνωρίζει εκείνη. Δε θα ερωτευτούν με την πρώτη ματιά. Δεν θα ερωτευτούν ούτε καν με τη δεύτερη. Θα ερωτευτούν όμως, κι αυτό είναι που έχει σημασία.
Εκείνη, μια Σουηδέζα, Ελίζ το όνομα της. Δε ξέρει από κρίση, από αυτοκτονίες, από ηρεμιστικά χάπια. Ξέρει από αριθμούς, από ποσοστά. Ο Γιώργος θα της μάθει γιατί σε αυτή τη χώρα πεταγόμαστε το βράδυ από τον ύπνο μας. Ο απολυμένος Οδυσσέας θα της μάθει πως η αυτοκτονία είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Σαν εκείνο το παράνομο που καπνίζουμε στα μπαράκια μαζί με ένα ποτό για συντροφιά.
Πιστεύετε άραγε στις δεύτερες ευκαιρίες; Η Μαρία και ο Σεμπάστιαν βρήκαν τις δικές τους σε ένα σούπερ μάρκετ. Εκείνη, μια τυπική Ελληνίδα νοικοκυρά. Δυστυχισμένη, εγκλωβισμένη και δειλή να ξεφύγει από έναν γάμο, μια ζωή που δεν την κάνει να χαμογελά. Εκείνος, ένας Γερμανός φιλέλληνας που ήρθε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του μετά την συνταξιοδότηση. Τα βιβλία θα τους ενώσουν κι ας μη μιλούν την ίδια γλώσσα. Οι μοναξιές τους θα τους ενώσουν… Αυτές και ο Θεός Έρωτας!