Φάκελος «Γάμος»: Τελετή ή… παράσταση;
Μετά τις μητριές, η Ζέτα Κατσίκα εισχωρεί στα... άδυτα του γάμου. Ενός μυστήριου, που άλλοι επιδιώκουν να το ζήσουν και άλλοι το θεωρούν ως φυλακή. Ποια είναι η αλήθεια; Τι σημαίνει ο γάμος σήμερα;
Συντάκτης: Ζέτα Κατσίκα 20/1/2016, 11:00 μμ
Σε πόσους γάμους πήγατε το καλοκαίρι που μας πέρασε; Αν κρίνω από τις φωτογραφίες που πέρασαν από μπροστά μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η απάντηση είναι σε πάρα πολλούς! Ακόμα και τώρα βλέπω πολλά προφίλ με φωτογραφία σήμα κατατεθέν της χαρούμενης νύφης (όχι με τον γαμπρό πιάνει χώρο…). Τελικά ο κόσμος παντρεύεται… Κρίση-ξεκρίση ο κόσμος παντρεύεται και κάνει και ανοιχτούς γάμους με όλα τα κομφόρ
«Γάμος ονομάζεται η τελετή με την οποία συνιστάται και αναγνωρίζεται μια νόμιμη γενετήσια ένωση που θα οδηγήσει στη δημιουργία μιας οικογένειας . Πρόκειται για μια διαβατήρια τελετουργία που σφραγίζει το πέρασμα του ατόμου από μια κατάσταση σε μιαν άλλη. Επίσης ο όρος δηλώνει όχι μόνο τη σύναψη αλλά και την ήδη συστημένη νόμιμη γενετήσια ένωση. Έτσι πρόκειται για ένα θεσμό ο οποίος προσδιορίζεται ως η κοινωνικά αναγνωρισμένη ένωση δύο προσώπων». Αυτός είναι ο ορισμός που δίνεται αν googlάρεις την λέξη… Ο γάμος επομένως, σύμφωνα με αποδεκτούς όρους, αποτελεί ένα ιερό μυστήριο που σηματοδοτεί την ένωση δυο ανθρώπων.
«Γάμος ονομάζεται η τελετή με την οποία συνιστάται και αναγνωρίζεται μια νόμιμη γενετήσια ένωση που θα οδηγήσει στη δημιουργία μιας οικογένειας . Πρόκειται για μια διαβατήρια τελετουργία που σφραγίζει το πέρασμα του ατόμου από μια κατάσταση σε μιαν άλλη. Επίσης ο όρος δηλώνει όχι μόνο τη σύναψη αλλά και την ήδη συστημένη νόμιμη γενετήσια ένωση. Έτσι πρόκειται για ένα θεσμό ο οποίος προσδιορίζεται ως η κοινωνικά αναγνωρισμένη ένωση δύο προσώπων». Αυτός είναι ο ορισμός που δίνεται αν googlάρεις την λέξη… Ο γάμος επομένως, σύμφωνα με αποδεκτούς όρους, αποτελεί ένα ιερό μυστήριο που σηματοδοτεί την ένωση δυο ανθρώπων.
Πόσο ανάλογα αντιμετωπίζεται όμως με την παραπάνω ορολογία; Ανοίγοντας τον φάκελο «Γάμος» ήρθε νομίζω η ώρα να απαντηθεί το ερώτημα που ταλανίζει πολλούς ανθρώπους σήμερα… Τελικά ο γάμος είναι μια τελετή ή απλώς μια θεατρική παράσταση;
Αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή. Με το που ένα ζευγάρι ορίσει την ημερομηνία του γάμου του, αυτομάτως μπαίνει σε μια διαδικασία «τρεξίματος», οργάνωσης και ατελείωτων προγραμματισμών για τα πάντα, μέχρι και την μεγάλη μέρα. Ψάχνουν για την καταλληλότερη εκκλησία, για το καταλληλότερο κέντρο που θα φιλοξενήσει τους καλεσμένους μετά την τελετή, ορίζουν φυσικά τον αριθμό των καλεσμένων και στέλνουν τα προσκλητήρια, διαλέγουν τα λουλούδια που θα στολίσουν τους χώρους, τη μουσική που θα ακουστεί όταν το ζευγάρι εισέλθει στο κέντρο, τη μουσική που θα παιχτεί στον πρώτο τους χορό ως νιόπαντροι, τα φώτα και άλλα τόσα ακόμα, που θα χαρίσουν στο ζευγάρι το υπέροχο «σκηνικό» που επιθυμεί.
Εκτός από τη «σκηνογραφία» του γάμου, όμως, σημαντική είναι και η ενδυματολογία. Η μέλλουσα νύφη ψάχνει μήνες για το νυφικό της, μέχρι μετά από ατελείωτες δοκιμές να καταλήξει τελικά στο ένα και μοναδικό, με το οποίο μετά θα κάνει ατέλειωτες πρόβες, ώστε να σταθεί ιδανικά επάνω της. Ανάλογες δοκιμές και μετέπειτα πρόβες θα γίνουν για παπούτσια, μαλλιά, μακιγιάζ κλπ. Φυσικά και για τα ρούχα του γαμπρού θα υπάρξει μια διαδικασία, όχι τόσο χρονοβόρα βέβαια, όσο πρέπει για να ταιριάξει το «γαμπριάτικο κοστούμι» με το «κόνσεπτ».
Αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή. Με το που ένα ζευγάρι ορίσει την ημερομηνία του γάμου του, αυτομάτως μπαίνει σε μια διαδικασία «τρεξίματος», οργάνωσης και ατελείωτων προγραμματισμών για τα πάντα, μέχρι και την μεγάλη μέρα. Ψάχνουν για την καταλληλότερη εκκλησία, για το καταλληλότερο κέντρο που θα φιλοξενήσει τους καλεσμένους μετά την τελετή, ορίζουν φυσικά τον αριθμό των καλεσμένων και στέλνουν τα προσκλητήρια, διαλέγουν τα λουλούδια που θα στολίσουν τους χώρους, τη μουσική που θα ακουστεί όταν το ζευγάρι εισέλθει στο κέντρο, τη μουσική που θα παιχτεί στον πρώτο τους χορό ως νιόπαντροι, τα φώτα και άλλα τόσα ακόμα, που θα χαρίσουν στο ζευγάρι το υπέροχο «σκηνικό» που επιθυμεί.
Εκτός από τη «σκηνογραφία» του γάμου, όμως, σημαντική είναι και η ενδυματολογία. Η μέλλουσα νύφη ψάχνει μήνες για το νυφικό της, μέχρι μετά από ατελείωτες δοκιμές να καταλήξει τελικά στο ένα και μοναδικό, με το οποίο μετά θα κάνει ατέλειωτες πρόβες, ώστε να σταθεί ιδανικά επάνω της. Ανάλογες δοκιμές και μετέπειτα πρόβες θα γίνουν για παπούτσια, μαλλιά, μακιγιάζ κλπ. Φυσικά και για τα ρούχα του γαμπρού θα υπάρξει μια διαδικασία, όχι τόσο χρονοβόρα βέβαια, όσο πρέπει για να ταιριάξει το «γαμπριάτικο κοστούμι» με το «κόνσεπτ».
Όλα θα δοκιμαστούν, θα αλλαχτούν, ξανά και ξανά και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα άγχους και πανικού, για να είναι όλα έτοιμα και στην εντέλεια μέχρι τη μεγάλη μέρα της... τελετής;! Αλήθεια, ποιάς τελετής; Πού βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά η έννοια και η αληθινή σημασία του γάμου; Η ιερότητα της στιγμής; Πάντως όχι σίγουρα ανάμεσα στα δείγματα από μπομπονιέρες και στις διαφωνίες για το «αν η θεία Νίτσα πρέπει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τη θεία Παναγιωτούλα...»!
Χρηματοδότηση, χώρος, σκηνικά , στολές, προσκλήσεις και κοινό... Αυτά χρειάζονται για να ανέβει μια παράσταση... Τα ίδια χρειάζονται για να «ανέβει» και ένας γάμος! Δεν είμαι κατά του γάμου γενικότερα. Είμαι κατά αυτού του γάμου, της θεατρικής παράστασης, που κάθε φορά «παίζεται» μπροστά στα μάτια μου σε όποιο γάμο και αν βρεθώ. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ψάχνω πάντα να βρω τη μαγεία της ένωσης των δυο ανθρώπων, την αληθινή ευτυχία στα μάτια τους. Δεν βλέπω ποτέ τίποτα από τα δυο... Γιατί είναι όλα τόσο φαντασμαγορικά γύρω από την τελετή που δεν δίνεται καμία σημασία σε αυτή, αντίθετα χαρακτηρίζεται ως ένα βαρετό και κουραστικό κομμάτι του γάμου! Όσο για την αληθινή ευτυχία δυσκολεύομαι να τη διακρίνω κάτω από τα κουρασμένα από όλη τη μέρα πρόσωπα, με το «κολλημένο» στα χείλη χαμόγελο! Γιατί όλα είναι στημένα, φτιαγμένα και οργανωμένα...
Τίποτα αυθόρμητο, ούτε καν οι φωτογραφίες! Ακόμα και σε αυτές είναι σα να βλέπεις στημένη, βάσει πρωτοκόλλου, τη βασιλική οικογένεια... Ή απλώς μια στυγνή αντιγραφή φωτογραφήσεων των λεγόμενων καλλιτεχνικών. Μια νύφη με βλέμμα και ύφος σταρ της τηλεόρασης, να γυρνάει και να σκάει «χαμογελάκι» στον γαμπρό, ενώ εκείνος προχωράει να πιάσει το «θείο» της γαντοφορεμένο ή μη (αλλά σίγουρα με κοτρόνα-μονόπετρο) χέρι και όλα αυτά σε ένα φόντο της αρεσκείας τους! Θες πύργο του Άϊφελ; Μήπως τροπικό νησί; Miami που είναι και της μόδας; Οι άνθρωποι έχουν από όλα και συμφέρουν!
Χρηματοδότηση, χώρος, σκηνικά , στολές, προσκλήσεις και κοινό... Αυτά χρειάζονται για να ανέβει μια παράσταση... Τα ίδια χρειάζονται για να «ανέβει» και ένας γάμος! Δεν είμαι κατά του γάμου γενικότερα. Είμαι κατά αυτού του γάμου, της θεατρικής παράστασης, που κάθε φορά «παίζεται» μπροστά στα μάτια μου σε όποιο γάμο και αν βρεθώ. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ψάχνω πάντα να βρω τη μαγεία της ένωσης των δυο ανθρώπων, την αληθινή ευτυχία στα μάτια τους. Δεν βλέπω ποτέ τίποτα από τα δυο... Γιατί είναι όλα τόσο φαντασμαγορικά γύρω από την τελετή που δεν δίνεται καμία σημασία σε αυτή, αντίθετα χαρακτηρίζεται ως ένα βαρετό και κουραστικό κομμάτι του γάμου! Όσο για την αληθινή ευτυχία δυσκολεύομαι να τη διακρίνω κάτω από τα κουρασμένα από όλη τη μέρα πρόσωπα, με το «κολλημένο» στα χείλη χαμόγελο! Γιατί όλα είναι στημένα, φτιαγμένα και οργανωμένα...
Τίποτα αυθόρμητο, ούτε καν οι φωτογραφίες! Ακόμα και σε αυτές είναι σα να βλέπεις στημένη, βάσει πρωτοκόλλου, τη βασιλική οικογένεια... Ή απλώς μια στυγνή αντιγραφή φωτογραφήσεων των λεγόμενων καλλιτεχνικών. Μια νύφη με βλέμμα και ύφος σταρ της τηλεόρασης, να γυρνάει και να σκάει «χαμογελάκι» στον γαμπρό, ενώ εκείνος προχωράει να πιάσει το «θείο» της γαντοφορεμένο ή μη (αλλά σίγουρα με κοτρόνα-μονόπετρο) χέρι και όλα αυτά σε ένα φόντο της αρεσκείας τους! Θες πύργο του Άϊφελ; Μήπως τροπικό νησί; Miami που είναι και της μόδας; Οι άνθρωποι έχουν από όλα και συμφέρουν!
Ευθύνεται άραγε το ζευγάρι που ο γάμος τους έγινε «πρεμιέρα»; Θεωρώ πως όχι, αυτό που φταίει είναι ότι το ζευγάρι «πρέπει» να ακολουθήσει την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του γάμου. Αλλά, αυτό που φταίει περισσότερο είναι όλη η βιομηχανία που έχει στηθεί και έχει «πατήσει» πάνω στην ανάγκη του ζευγαριού να φανεί αντάξιο της παράδοσης, της οικογένειας και του κοινωνικού του κύκλου. Η βιομηχανία αυτή που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα πάντα σε ένα γάμο, από το πιο μικρό στοιχείο μέχρι το πιο μεγάλο με ένα και μόνο στόχο, αυτόν της αισχροκέρδειας!
Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ, οποιοδήποτε «κλήρο» και να σηκώσουμε θα βρούμε την αισχροκέρδεια και την εκμετάλλευση, όπως για παράδειγμα το χτένισμα της νύφης ή τα λουλούδια που χρεώνονται στο δεκαπλάσιο της τιμής «λόγω γάμου» από ότι σε καθημερινές συνθήκες! Κατάσταση την οποία, βεβαίως, το ζευγάρι και όλα τα ζευγάρια και κυρίως οι οικογένειές τους αποδέχονται, καθώς, ο γάμος αποτελεί ένα κοινωνικό γεγονός που πρέπει να γίνει σωστά και με τα καλύτερα(!) δυνατά υλικά αγαθά, ώστε να χαρακτηριστεί ως λαμπερός, ή καλόγουστος, ή μεγαλοπρεπής και όχι ως φτωχός ή μίζερος...
Ναι, για μένα ο γάμος έχει καταντήσει μια θεατρική παράσταση χωρίς μαγεία άρα και χωρίς ουσία. Και φυσικά δεν ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει... Γιατί μπορεί να χαρακτηριστώ «ρομαντική» ή «ιδεαλίστρια», είμαι όμως ρεαλίστρια και γνωρίζω πως η παράδοση είναι ισχυρή και τα «πρέπει» της ισχυρότερα. Ισχυρότατη όμως, είναι η βιομηχανία που έχει στηθεί γύρω από την παράδοση και τα πρέπει της, γι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα από όλα αυτά.
Ίσως αν κάναμε όλοι μια προσπάθεια να αλλάξουμε τα μυαλά μας…
Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ, οποιοδήποτε «κλήρο» και να σηκώσουμε θα βρούμε την αισχροκέρδεια και την εκμετάλλευση, όπως για παράδειγμα το χτένισμα της νύφης ή τα λουλούδια που χρεώνονται στο δεκαπλάσιο της τιμής «λόγω γάμου» από ότι σε καθημερινές συνθήκες! Κατάσταση την οποία, βεβαίως, το ζευγάρι και όλα τα ζευγάρια και κυρίως οι οικογένειές τους αποδέχονται, καθώς, ο γάμος αποτελεί ένα κοινωνικό γεγονός που πρέπει να γίνει σωστά και με τα καλύτερα(!) δυνατά υλικά αγαθά, ώστε να χαρακτηριστεί ως λαμπερός, ή καλόγουστος, ή μεγαλοπρεπής και όχι ως φτωχός ή μίζερος...
Ναι, για μένα ο γάμος έχει καταντήσει μια θεατρική παράσταση χωρίς μαγεία άρα και χωρίς ουσία. Και φυσικά δεν ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει... Γιατί μπορεί να χαρακτηριστώ «ρομαντική» ή «ιδεαλίστρια», είμαι όμως ρεαλίστρια και γνωρίζω πως η παράδοση είναι ισχυρή και τα «πρέπει» της ισχυρότερα. Ισχυρότατη όμως, είναι η βιομηχανία που έχει στηθεί γύρω από την παράδοση και τα πρέπει της, γι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα από όλα αυτά.
Ίσως αν κάναμε όλοι μια προσπάθεια να αλλάξουμε τα μυαλά μας…