Η «Γιούβε», ο Ραντούλιτσα κι ο Τόμας Σάαφ
Ο Χρήστος Βαρδάτσικος γράφει στο SportsVoice24 κάποιες από τις σκέψεις που κάνει καθημερινά. Μπλέκει το Αμβούργο του Σάαφ με την άμυνα του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, την οικογένεια Πότσο και το περιοδικό «Παράγκα και Όραμα».
Συντάκτης: Χρήστος Βαρδάτσικος, 14/01/2015, 11:31
-Δυο από τις κορυφαίες ομάδες ξεκίνησαν αφύσικα άσχημα: Η «Γιούβε» και η Τσέλσι. Και οι δυο είχαν όλα τα εχέγγυα να επανέλθουν. Ειδικά η πρώτη που έκανε εξαιρετικές αλλά υποτιμημένες κινήσεις, χάνοντας όμως σημαντικά κομμάτια για τη λειτουργικότητα του τρόπου παιχνιδιού της. Έστω και αργά τα κατάφερε. Η Τσέλσι, από την άλλη, δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς πληρώνει κι ας είναι όλοι εύκολοι στις κρίσεις τους για τις αιτίες. Από τη στιγμή που την πήρε από κάτω όμως και τα αδηφάγα αγγλικά ΜΜΕ δεν την αφήνουν σε ησυχία, ο δρόμος είναι δύσβατος παρότι ο Χίντινκ μοιάζει λογική επιλογή.
-Απορώ με τη μανία της Ρέαλ να αγοράζει Βραζιλιάνους με το τσουβάλι. Είπαμε να έχεις καλές σχέσεις με τους μάνατζερ, αλλά οι Λουκάς Σίλβα και Ντανίλο ήταν αναγκαίοι;
-Θα χω γράψει ίσα με εκατό φορές πως όσο η Λίβερπουλ δεν έχει στην ενδεκάδα ούτε ένα παίκτη που θα είχε αδιαπραγμάτευτη θέση στην ενδεκάδα των ανταγωνιστών της, το πνεύμα του Σάνκλι να κατέβει και να προπονήσει, μόνο σποραδικές επιτυχίες θα κάνει. Ειδικά όμως στο θέμα των τερματοφυλάκων, πρέπει να κάνουν πλάκα. Μάλλον γουστάρουν τους μαθητευόμενους μάγους.
-Έριξε πολλά λεφτά η Γιουναιτεντ αλλά πάλι έπεσε θύμα της «υποχρέωσης» των Άγγλων να αγοράζουν ακριβά. Μπλιντ, Νταρμιάν και Ερέρα δεν είναι γι’ αυτό το επίπεδο, ούτε και πολλοί από τους υπόλοιπους, αλλά τουλάχιστον εκείνοι κόστισαν λιγότερο.
-Με πληγώνει η περίπτωση του Γκέτσε, το παιδί αδικεί τον εαυτό του. Τι κι αν πληρώθηκαν 40 εκατομμύρια για πάρτη του, τι κι αν ο Πεπ τον υπολόγιζε ως αντί-Μεσι («ψευτοεννιαρι») στην νέα Μπαρτσελόνα που ετοίμαζε στο Μόναχο, δε φαίνεται να υπάρχει γιατρειά. Καλύτερα να αποχωρήσει πριν η αξία του κλειδώσει για δανεικός στη Βερντερ.
-Ο τρόπος που ο Ραντούλιτσα χρησιμοποιεί το τεράστιο σώμα του όταν ο Παναθηναϊκός αμύνεται, είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
-Το ρόστερ της μπασκετικής Ρεάλ μοιάζει πολύ πληρέστερο από πέρυσι, αλλά η σκληράδα που της εξασφάλιζαν τα περσινά σχήματα είναι μακρινή ανάμνηση.
-Εκπληκτικές μονάδες έχει και πάλι η Εφές, ενώ δεν έχει επαναλάβει το ετήσιο λάθος να αγοράζει αταίριαστους παίκτες. Αν δε μπορέσει ούτε ο Ίβκοβιτς, μάλλον το ξήλωμα πρέπει να αρχίσει από ψηλότερα.
-Οποίος Βραζιλιάνος ξεκινά καριέρα στην Ανατολική Ευρώπη, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάζει πρώτα τη βιογραφία του Ντούγκλας Κόστα.
-Τι να πει κανείς για τον τρόπο που διοικείται η Βιγιαρεάλ; Ο Ροτς μπορεί να χρεώσει ακριβά τα ιδιαίτερα μαθήματα στους ομολόγους του (και γείτονες) της Βαλένθια.
-Αν δεν καταφέρει ούτε φέτος η Τότεναμ να μπει στην τετράδα, ας το κλείσουν το μαγαζί.
-Ένα μεγάλο μπράβο στην οικογένεια Πότσο, που κρατάει τη Γρανάδα στην Πριμέρα. Για όσα τους έκραζαν (τις περίεργες επιλογές παικτών και προπονητή) στη Γουότφορντ, τους τα τρίβουν στη μούρη με την πορεία τους. Παρεμπιπτόντως, τυφλοί ήταν οι σκάουτερ με τον Ιγκαλό της Β' Γαλλίας;
-Αν ο Τιμ Σέργουντ δεν αλλάξει επάγγελμα η τουλάχιστον μυαλά, με τις καλές διασυνδέσεις που έχει και οι οποίες του εξασφαλίζουν αξιόλογες δουλειές, θα κηδέψει και τις επόμενες ομάδες του.
-Πάει το Αννόβερο να σωθεί και φέρνει τον Τόμας Σάαφ. Αυτοί πρέπει να γυρίσουν στο νηπιαγωγείο.
-Για το Αμβούργο χρειάζονται κεφαλαία ολόκληρα. Ενώ έχει κόσμο και μεγάλη δυναμική, η εξήγηση της πορείας του είναι για... χαρτορίχτρες. Από το 2005 αλλάζει παίκτες, προπονητές, τεχνικούς διευθυντές, προέδρους, διοικήσεις, αλλά η ρημάδα η κατάσταση δε στρώνει με τίποτα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταστρέφουν καριέρες παικτών. Ο Θεός να τους βοηθήσει.
-Οποίος κατάλαβε που ακριβώς αποσκοπεί αγωνιστικά η μεταγραφική πολιτική του Παναθηναϊκού τον Ιανουάριο, κερδίζει αποκλειστική φωτογράφιση στο «Παράγκα και Όραμα».
-Απορώ με τη μανία της Ρέαλ να αγοράζει Βραζιλιάνους με το τσουβάλι. Είπαμε να έχεις καλές σχέσεις με τους μάνατζερ, αλλά οι Λουκάς Σίλβα και Ντανίλο ήταν αναγκαίοι;
-Θα χω γράψει ίσα με εκατό φορές πως όσο η Λίβερπουλ δεν έχει στην ενδεκάδα ούτε ένα παίκτη που θα είχε αδιαπραγμάτευτη θέση στην ενδεκάδα των ανταγωνιστών της, το πνεύμα του Σάνκλι να κατέβει και να προπονήσει, μόνο σποραδικές επιτυχίες θα κάνει. Ειδικά όμως στο θέμα των τερματοφυλάκων, πρέπει να κάνουν πλάκα. Μάλλον γουστάρουν τους μαθητευόμενους μάγους.
-Έριξε πολλά λεφτά η Γιουναιτεντ αλλά πάλι έπεσε θύμα της «υποχρέωσης» των Άγγλων να αγοράζουν ακριβά. Μπλιντ, Νταρμιάν και Ερέρα δεν είναι γι’ αυτό το επίπεδο, ούτε και πολλοί από τους υπόλοιπους, αλλά τουλάχιστον εκείνοι κόστισαν λιγότερο.
-Με πληγώνει η περίπτωση του Γκέτσε, το παιδί αδικεί τον εαυτό του. Τι κι αν πληρώθηκαν 40 εκατομμύρια για πάρτη του, τι κι αν ο Πεπ τον υπολόγιζε ως αντί-Μεσι («ψευτοεννιαρι») στην νέα Μπαρτσελόνα που ετοίμαζε στο Μόναχο, δε φαίνεται να υπάρχει γιατρειά. Καλύτερα να αποχωρήσει πριν η αξία του κλειδώσει για δανεικός στη Βερντερ.
-Ο τρόπος που ο Ραντούλιτσα χρησιμοποιεί το τεράστιο σώμα του όταν ο Παναθηναϊκός αμύνεται, είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
-Το ρόστερ της μπασκετικής Ρεάλ μοιάζει πολύ πληρέστερο από πέρυσι, αλλά η σκληράδα που της εξασφάλιζαν τα περσινά σχήματα είναι μακρινή ανάμνηση.
-Εκπληκτικές μονάδες έχει και πάλι η Εφές, ενώ δεν έχει επαναλάβει το ετήσιο λάθος να αγοράζει αταίριαστους παίκτες. Αν δε μπορέσει ούτε ο Ίβκοβιτς, μάλλον το ξήλωμα πρέπει να αρχίσει από ψηλότερα.
-Οποίος Βραζιλιάνος ξεκινά καριέρα στην Ανατολική Ευρώπη, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάζει πρώτα τη βιογραφία του Ντούγκλας Κόστα.
-Τι να πει κανείς για τον τρόπο που διοικείται η Βιγιαρεάλ; Ο Ροτς μπορεί να χρεώσει ακριβά τα ιδιαίτερα μαθήματα στους ομολόγους του (και γείτονες) της Βαλένθια.
-Αν δεν καταφέρει ούτε φέτος η Τότεναμ να μπει στην τετράδα, ας το κλείσουν το μαγαζί.
-Ένα μεγάλο μπράβο στην οικογένεια Πότσο, που κρατάει τη Γρανάδα στην Πριμέρα. Για όσα τους έκραζαν (τις περίεργες επιλογές παικτών και προπονητή) στη Γουότφορντ, τους τα τρίβουν στη μούρη με την πορεία τους. Παρεμπιπτόντως, τυφλοί ήταν οι σκάουτερ με τον Ιγκαλό της Β' Γαλλίας;
-Αν ο Τιμ Σέργουντ δεν αλλάξει επάγγελμα η τουλάχιστον μυαλά, με τις καλές διασυνδέσεις που έχει και οι οποίες του εξασφαλίζουν αξιόλογες δουλειές, θα κηδέψει και τις επόμενες ομάδες του.
-Πάει το Αννόβερο να σωθεί και φέρνει τον Τόμας Σάαφ. Αυτοί πρέπει να γυρίσουν στο νηπιαγωγείο.
-Για το Αμβούργο χρειάζονται κεφαλαία ολόκληρα. Ενώ έχει κόσμο και μεγάλη δυναμική, η εξήγηση της πορείας του είναι για... χαρτορίχτρες. Από το 2005 αλλάζει παίκτες, προπονητές, τεχνικούς διευθυντές, προέδρους, διοικήσεις, αλλά η ρημάδα η κατάσταση δε στρώνει με τίποτα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταστρέφουν καριέρες παικτών. Ο Θεός να τους βοηθήσει.
-Οποίος κατάλαβε που ακριβώς αποσκοπεί αγωνιστικά η μεταγραφική πολιτική του Παναθηναϊκού τον Ιανουάριο, κερδίζει αποκλειστική φωτογράφιση στο «Παράγκα και Όραμα».